Asizade Yuvası

ASİLZADE YUVASI
....
TURGENYEV
.....
"Asilzade Yuvası" yazarın ikinci romanıdır.Turgenyev'in 40 .yaş gününde tamamlanan roman "Çağdaş" adlı dergide yayımlanmıştır.
"Asilzade Yuvası " birçok bakımdan Kırım Savaşı'ndan hemen sonraki yıllarda entellektüel sınıf arasında ortaya çıkan milliyetçi ve Slavci  duyguları yansıtmaktadır.
Romanın konusu mutluluğun imkansızlığı.
Turgenyev insanın kaderinde kesinlikle mutlu olmak bulunmadığını inanmaktaydı .
Gelip geçici mutluluklar olabilirdi ancak yazara göre.
......
Kahramanımız Lavrenski'nin hayatı başından beri ızdırap dolu ne yazık ki.
Annesinin ölümü, babasının tuhaf eğitimi ve hüsran ve acı dolu evlilik hayatından sonra Liza ile tanışır.
Sonra mı......işte o kitapta:)))
* Lavrenski aslında hiç de bir kader kurbanına benzemiyordu. Geniş anlanıyla ,biraz iri burnuyla, kalın düzgün dudaklarıyla gerçek bir Rustu; kırmızı yüzünde bozkırların sağlığı ,uzun yıllar süren gücün esintisi vardı.
* Ama zaman her şeyin ilacıydı.... İnsan yakınını tam olarak yalnızca ondan ayrıldığında anlayabilirdi.
* Hayat tecrübeleriyle, aldığı eğitimle oluşmuş şüpheciliği ruhunu bütünüyle kaplamıştı. Her şeye karşı son derece kayıtsızdi.
*"İşte yeni bir insan giriyor hayatıma "diye geçiriyordu içinden. Harika bir kız ,bir şey çıkar mı acaba ondan ? Güzel bir kız. Bembeyaz taptaze bir yüzü var ,gözleri de dudakları da pek ciddi. Bakışları da dürüst masum.
* Hayat burada her zaman sakin, yavaş; ansızın bu hayatın içine giren insan ona boyun eğmek zorunda.
*Her yanına sarmıştır bu sessizlik Güneş mahsus mavi gökyüzünde sakin süzülüyordu.
*Ve geçmişin hüznü ruhunda ilkbahar güneşinde karın eridiği gibi erimişti ve doğduğu yerlere özlem duygusu hiç bu kadar derin olmamıştı içinde.
*Liza'yi düşünmeye başladılar Lavrestki, yüreğinde bir hafifleme hissetti "Tertemiz bir kız", diye mırıldandı.
*... Ve bu yakınlaşmanın bilinci bakışlarında, dostça ,sakin gülümsemelerin de ,hareketlerinde gösterir kendini.
Liza ile Lavrestki arasında da aynı şey olmuştu.
*Başka bir ruh için huzur, kendi ruhu için af diliyordu.
*"Kaybol geçmiş, karanlık hayal ,kaybol!"diye geçiriyordu içinden.
Liza seviyor beni, Liza benim olacak!

Asilzade Yuvası, genç ve masum bir kıza aşık olan orta yaşlı evli bir adamın basit bir hikayesi gibi görünse de, Rus toplumu tasviri açısından çok daha karmaşık bir yapıdadır. Romanın kahramanı Fiyodor İvaniç Lavretski, bildiğim kadarıyla romanın yazarı Turgenyev’le pek çok özelliği paylaşan asil bir kişi olarak ortaya çıkmıştır. Lavretski’nin geçmişi son derece ayrıntılı açıklanmıştır: Onun soyu, yurtdışında yaşadığı hayatı, sorumluluklarından kaçarak ve İngiliz yüksek sosyetesindeki geçirdiği zaman dile getirilmiştir. Turgenyev, nihayetinde gerçeğin en başta belirsiz kalmasına karar verir. Romanın yazarı, Lavretski ve Liza’nın neler hissettiğini açıklayamayacağını belirten ve bu kişisel trajedilere işaretin ve bunları aktarmanın daha iyi bir şey olduğu sonucuna varır. Turgenyev, romanın kahramanının geçmişinin hatalarıyla yüzleşmek zorunda kaldığı ve küçülen geleceği için ne gibi seçeneklerin kaldığını belirlediği orta yaş hakkında duygularını ifade ediyor.
Bu eser şu şekilde özetlenebilir:
Çok gençken ölen, uzak, Anglofil bir baba ve serf bir annenin çocuğu olan Lavretski,
Moskova’da eğitim görür ve orada eğitim görürken operada adı Varvara Pavlovna olan güzel bir genç kadını gözetler ve sonrasında ona aşık olur ve onunla evlenmek ister. Düğünlerinin ardından, ikisi Paris’e taşınır ve burada Varvara Pavlovna çok popüler bir salon kadını olur ve sık ziyaretçileri arasında bir ilişki başlar. Lavretski olayı ancak sevgilisi tarafından ona yazılmış bir not bulduğunda öğrenir. Onun ihaneti şok etkisi yaparken, onunla olan temaslarını tamamıyla keser ve ailenin mülküne geri döner.
Rusya’ya döndükten sonra Lavretski, iki kızı Liza ve Lenoçka ile yaşayan kuzeni Marya Dmitrievna Kalitina’yı ziyaret eder. Lavretski, edalı Varvara Pavlovna’nın sosyal bilincinin aksine ciddi doğası ve dinine bağlı Liza’ya çekiciliğine kapılır. Lavretski, Liza’ya aşık olduğunu fark eder ve yabancı bir yayında Varvara Pavlovna’nın öldüğünü okurken ona aşkını itiraf eder ve karşılığında onun da kendisini sevdiğini öğrenir.
Aşklarını birbirlerine itiraf ettikten sonra, Lavretski evine döndüğünde, sözde ölmüş eşini salonda beklerken bulur. Ölüm raporlarının sahte olduğu ve arkadaşlarının gözünden düştüğünü ve Lavretski’den daha fazla para almaya ihtiyacı olduğu ortaya çıkar.
Varvara Pavlovna’nın ani ortaya çıkışını öğrenmesinin ardından, Liza uzak bir rahibe manastırına katılmaya ve kalan günlerini bir rahibe olarak yaşamaya karar verir. Lavretski, bir keresinde kilisede onu görmek için beklerken onu görmeyi başarır ve biraz konuşurlar.
Roman, sekiz yıl sonra Liza’nın evine dönen ve birçok şeyi değişmiş olsa da aynı piyano ve bahçe gibi unsurların bulunduğu bir son söz ile bitmektedir. Lavretski’nin anıları hayat bulur ve kişisel acısında bir anlam ve hatta güzellikler görebilir.