Yeşili, yani doğayı kalbimde hissettiğimde mutlu oluyorum. Bu ya bi ormanda, yürüyüşte gerçekleşiyor ya da sohrab'ın şiirlerini okuduğumda. Çünkü her ne kadar hüzünü de işlese, hep bi çiçek hep bi yaprak sıkıştırıyor araya.
Cennetin; doğanın kendisi olduğunu biliyorum. Bir orman tasvirini düşünüp kaybolun (zihninizde) ya da ormanda yürüyüşe çıkın. Cennetin böyle bir yer olduğuna eminim ben... Geldiğimiz yeri arıyoruz. Ve ben bunu Sohrab'ın şiirinde buluyorum.
