Maksim Gorki’nin otobiyografik 3’lemesinin son taşı: Benim Üniversitelerim.
Gorki’yi okuyan bilir, onun asıl üniversitesinin hayat üniversitesi olduğunu; Çocukluk yıllarından itibaren, balıkçılıktan ekmekçiliğe, pazarcılıktan restoranda hatta ayakkabıcılık bile yapmıştır. Hayata çok erken atılanlar sınıfındandır, Maksim’e kendi tabirimde çocuk adam diyorum.
Bu eserinde, açıkçası üniversite hayatından bahsedeceğini sanmıştım fakat yanılmışım; onun üniversitesi “hayat okulu.” Evet, Maksim bu yola üniversite okumak için çıkıyor ama üniversite hariç, insanlardan, şahit olduğu olayları anlatıyor.
Kitapta en çok etkileyen, Maksim ’in. Ne olursa olsun kitaplarından vazgeçmemesi, hep okuması; Yangında bile kitapları için çıktığı katta alevlerin arasında kalmış, kitaplarını kurtarabilmek için pencereden atmıştır. Daha sonra kendisi atlıyor. Böylesine, önemli yazarı okumak, tanımak gerektiğini düşünüyorum.
Üçlemede en az sevdiğim Benim Üniversitelerim oldu, olay akışı belki biraz karma ve atlamalı olduğu için. Genel itibari ile güzel.
