Beyaz Geceler - Uysal Kız

SPOİLER İÇERİR!
Beyaz Geceler' i okurken, hikayedeki diyaloglar ve karakterlerin tepkileri benim  bir Yeşilçam filmi izliyor hissine kapılmama sebep oldu. Esas kız, esas oğlan ve başka bir  oğlan :)  üzerine kuruluydu hikaye. Ninesinin esas kıza kiracının nasıl biri olduğunu sormasıyla torununun evlenmesini istediğini ima ettiği kısım gerçekten çok komikti. Esas kız 2. oğlana " çok iyisiniz, kardeşim gibisiniz" tarzı bir şey söylediğinde ister istemez aklıma " sevdiğim kız bana abi deyince" şarkısı gelmişti.:) Kızın bu oğlana " çok iyisiniz, keşke sizi sevmiş olsaydım" demesine, esas oğlan gelmeyince bu çocukla birlikte olmasına ama esas oğlumuz gelir gelmez kendisini onun kollarına atıp bizim 2. oğlanı terk etmesine gıcık olmadık. "Çok iyisiniz vıdı vıdı"... Eee? İyilik yaradı mı şimdi? Yaramadı. Olan o 2. oğlana oldu. Yazık valla çok yazık. Kız terk edip gitti. Sonra da "affet beni" vıdı vıdısı yapıyor. Yüzsüzlüğün bu kadarı. Yüzsüzlüğünde boğulursun inşallah.

Dostoyevski ne kadar güzel ve gerçekçi, etkileyici yazmış ki kıza beddua ettim resmen. Dostoyevski amcacığım (dede mi deseydim?  :)) hikayelerde de başarılıymış da haberim yokmuş. Heyy gidi heyy!

Uysal kız hikayesinde ise hikaye adamın gözüyle anlatılmış. O yüzden sanki kız haksızmış  gibi, adam kötü hiçbir şey yapmamış gibi görünüyor. Keşke kızın gözüyle de olayları görebilseydim. Belki o zaman evlilikteki sorunları da bulabilirdim. Gerçi bana göre, ki dikkatimi en çok çeken de buydu, kızın 16 adamın ise 40 yaşlarında olması büyük bir sorun. Yani arada bu kadar büyük yaş farkının olması evliliğin yürümeyeceğinin veya neden yürümediğinin en büyük göstergesi. Bu hikayeyi hem bu yüzden hem de hikayedeki ağır depresif havadan dolayı sevmedim. Ayrıca her ne kadar hikayenin ismi Uysal Kız olsa da kızın böyle olduğunu söyleyemem. Daha çok uysallıkla hırçınlığın ortasındaydı.
 

dostoyevski gozlem gucunu, duygularini, baskentteki yalnizligini, sevme ve sevilme istegini yansitmistir.
kendini hem asagilik hem ustun gorme egilimininden, ileride tum roman kahramanlari duygusal karmasalariyla nasibini alacaktir.

Beyaz Geceler'de üç kişilikli bir aşkın masumiyetindeki hüznü dile getirirken Uysal Kız hikayesinde ise karısı kısa süre önce intihar etmiş adamın vicdan muhasebesini anlatıyor. "İnsan" duyguları ve düşünceleri açısından çok yönlü ve etkileyici bir anlatımla ele alınmıştır.