Alman filozof Gottfreid Leibniz'in "Yaşadığımız dünya dünyaların en iyisidir" mantığına karşı çıkarak 1759 yılında yazılmış mükemmel bir hicivdir "Candide". Ve aklıma Huxley'in şu sözü gelir: "Belki de bu dünya başka bir dünyanın cehennemidir."
《☆》
Voltaire'in yarattığı iyimser ve saf karakterin başına gelmeyen kalmaz. Huzurlu ve rahat yaşamından kovulur. Adem ve Havva kıssasına bir dokundurma vardır. Amerika'nın keşfine, cahil ve barbar misyonerlere, köleliğe, Almanya ve Fransa arasındaki yedi yıl savaşlarına, güven içinde yaşayamayan insanlığa, tecavüz ve yağmacılığın eksik olmadığı bir dünyaya Candide ve ustası Pangloss'un gözünden bakıyorsunuz. Beterin beteri varmış dediğiniz dünyada, elinizdekilere şükretmeyi öğreniyorsunuz...
《☆》
Eldorado'yu keşfeden her yeri altın kaplı Latin Amerika'yı geçen Candide Kral'a merakla şunu sorar:
"Öğreten, tartışan, hükmeden, entrika çeviren, onların görüşlerini paylaşmadıklarında insanları yakan rakipleriniz yok mu?"
《☆》
"Komşu şehrin iflasını arzulamayan bir tek şehir, başka aileleri yok etmek istemeyen bir tek aile görmedim. Her yerde zayıflar önünde süründükleri güçlülerden nefret ediyorlar ve güçlüler de onlara yünü ve eti satılan sürü gibi davranıyorlar."
《☆》
250 yıl önce yazılan bu müthiş hiciv sizce de hâlâ güncelliğini korumuyor mu?
Deniz Gezmiş 'in idama gitmeden önce dinlemek istediği Rodrigo'nun Gitar Konçerto'sunu dinlemek isteği geldi. Sebebini kitabı okuyunca anlarsınız.
Kitabı okurken o kadar çok şey geçti ki aklımdan... Kim icat etti şu savaşı? Bir insan bir insana neden zulmeder? Neden zarar verir? Neden
