Çernobil denildiğinde herkesin bildiği felaketi bir de yaşayanlardan dinleyince insan boğulacak gibi oluyor. Gerçeklerin daha da gerçek olduğunu idrak ediyorsunuz. Hani o çok nükleer santral sevdalıları var ya onlara içinizden geldiği gibi sövüyorsunuz. Hiç bir zararı yok ülkemiz büyüyerek güçlenecek diyenler, körü körüne buna inananan insanlık düşmanlarının tez zamanda durdurulmasının gerekliliğini anlatan bir şahane kitap. Radyasyonun insanlık üzerinde savaşlardan bile daha tehlikeli olması ve halkların bunu felaketi yaşayınca anlaması... Radyasyonun yaşadığınız yere yayılması ile ne ektiğinizi biçtiğinizi, ne kestiğiniz hayvanı yiyebiliyorsunuz, yaptığınız ekmeği yiyememek, bir çiçeği koklayamamak, sevdiğinize sarılıp onu öpememek, dalından kopardığınız meyveyi yiyememek insanın sonu değildir de nedir? Çernobil insan eliyle gelmiş bir büyük kıyamet, daha da kötüsü devletin insanlarına böyle bir felaket karşısında ne yapması gerektiğini anlatmamış olması ayrı bir düşmanlık... Böyle bir şeyin Türkiye'de olduğunu düşünmek bile istemem açıkçası çünkü 10 yıl içinde Türkiye ve halkları diye bir şey kalmaz.
