Zweig' ın, kendi biyografisi olan bu kitabı o kadar çok sevdim ki; gerçi hangi kitabını sevmedin diye sorsalar verecek cevabım öyle bir kitabı yok olur.
Bütün bir yaşamını ilmek ilmek işlemiş kitaba, dostlukları, edebiyat aşkı, sanata olan düşkünlüğü, hep insanlarla iç içe geçen bir yaşamını anlattığı dopdolu bir kitap.
Kitabın başlangıcında öyle bir önsözü var ki; yazarın bir kez daha şapka çıkarılacak cinsten.
Zweig denilince onu tanımlamak için, insan psikoloji analistçisi demenin yeterli olduğunu düşünüyorum. İki tane savaş görüp yaşayan Zweig' ın, hayatına iki tane eş sığdıran, savaşın üzerindeki psikolojik buhranı atlatamayıp eşiyle birlikte intihar ederek yaşamlarına son vermeleri beni en çok etkileyen yanıdır. Bir yandan ona hak verirken, bir yandan keşke yapmasaydın da, bizler daha çok kitaplarını okuyabilseydik diye bencillik etmektende alıkoyamıyorum kendimi.
Sayfanın son cümlesi sanırım yaşadığı psikolojik durumunun özeti gibiydi, aşağıya bu cümleyi yazarken, yazarı tanımak adına, iki savaşın çevrelediği insan psikolojisi, ekonomi, sanat, kültür ve cinsellik yansımasının etkilerini mutlaka okuyun derim.
Kitaptaki son cümle:
"Aydınlık ile karanlığı, savaş ile barışı, yükseliş ile çöküşü yaşamış olan bir kişi, hayatı gerçek anlamda yaşamış demektir".
