Tüm cağların en büyük gizemcilerinden birisi olan Muhyiddin İbn Arabi, Arapların İspanya'da bulundukları bir dönemde, 1165 yılında dünyaya gelmiş ve çok küçük yaştan başlayarak dikkatleri üzerinde toplayan bir manevi yetenek göstermiştir. Kendi döneminin büyük gizemcileri, din bilginleri ve filozofları ile görüşmeler yaparak İslam dünyası içinde uzak gezilere çıkmıştır. Öğretisi, bütün geleneklerin temelinde bulunan en başlangıçtaki ilkeye, Varlığın Mutlak Birliği'ne dayanır. 400'den fazla sayıdaki kitabı içinde hep bu ilkenin anlam ve anlatımları olağanüstü bir açıklık ve doluluk ile ele alınmıştır. İbn Arabi 1240 yılında Şam'da bu dünyadan ayrılmıştır. Etkisi geniş ve derin olmuştur ve basitçe El-Şeyh EI-Ekber, En Büyük Öğretmen diye anılması da onun önemini gösterir. Endülüs Sufileri, İbn Arabi'nin gençlik yıllarını aralarında geçirmiş olduğu bazı düşünür ve manevi üstatların yaşamöyküsel yazılarından meydana gelmiştir. Ruh el-Kudüs fî Munsahat el-Nefs (Nefs ile Görüşmelerinde Kutsal Ruh)'un yaşamöyküsü bölümlerine Durrat el-Fakirah (En Değerli İnciler)'den bazı pasajların çevirilerinin eklenmesiyle meydana gelmiştir. Kutsal Ruh, içinde yaşadıkları zamana ait manevi yozlaşma nedeniyle üzüntü duyan bir arkadaşının yorumlarına yanıt olarak yazılmıştır. Bu öyküler, yoğun bir biçimde kendilerini Hak'ka adayan ve hizmet eden bir grup bireyin oluşturduğu olağanüstü yoğunluktaki bir manevi ortamı ve onlardan yayılan bilgeliği en canlı bir biçimde gozler önüne sermektedir. Bu kitap doğrudan doğruya bilgiye susamış ciddi insanlara konuşacaktır.

Yazar:

Muhyiddin İbn Arabi

Çevirmen:

Refik Algan

Tahmini Okuma Süresi: 8 sa. 10 dk.Sayfa Sayısı: 288Basım Tarihi: Haziran 2006Yayınevi: Dharma Yayınları

ISBN: 9789758729043Ülke: TürkiyeDil: TürkçeFormat: Karton kapak

Türler:

Biyografi,

Din (İslam)

#3.419 Biyografi türünde

Benzer Kitaplar

Tümünü Gör

Sahilsiz Bir Umman: Muhyiddin ...

9/10

Kibrit-i Ahmer'in Peşinde/ İbn...

8.5/10

Tasavvufta Yüz Basamak Menazil...

9.6/10

Tanrı'nın Yeryüzündeki İşaretl...

9.1/10

Besmelenin Sırrı

10/10

Harflerin İlmi

8.8/10

Ahir

10/10

İnsan-ı Kamil Cilt 1

9.8/10

Aşkın Yedi Menzili

6/10

Fütûhât-ı Mekkiyye'nin Özeti

7.6/10

Reklam

Kitap İstatistikleri

1.615gösterim

Kitabın okur profili

Kadın% 46.7

Erkek% 53.3

0-12 Yaş

13-17 Yaş

18-24 Yaş

25-34 Yaş

35-44 Yaş

45-54 Yaş

55-64 Yaş

65+ Yaş

Yazar Hakkında

Muhyiddin İbn ArabiYazar · 166 kitap

Muhyiddin İbn-i Arabi, Muvahhidun döneminde 27 Ramazan 560’da Mursiye (Murcia), İspanya’da doğdu. Bilinmeyen bir sebeple 8 yaşında ailesiyle birlikte İşbiliye’ye (bugünkü Sevilla) geldi (muhtemelen babasının memuriyeti nedeniyle). Ailesi Arap Tayy kabilesine mensuptu. Yakın cedleri hakkında fazla bir şey bilinmiyorsa da, anne ve baba tarafından nüfuz ve itibar sahibi kimseler olduğu anlaşılıyor. Akrabaları arasında tasavvufî bilgilere sahip kimseler vardı. İlk tahsilini bu şehirde yaptı, uzun bir süre burada kaldı. Çocuk yaşlarında 'Ahmed İbnu’l-Esirî' adında genç bir Sufi ile arkadaş oldu. Hakkındaki kayıtlara göre İbnu'l-Arabî, bu tahsil sırasında bir aralık Halvet'e çekilen İbnu'l-Arabi, halvetinden keşf yoluyla edindiği çeşitli bilgilerle çıkmıştır. Endülüs'de bir süre daha kaldıktan sonra, seyahate çıktı. Şam, Bağdad ve Mekke'ye giderek orada bulunan tanınmış alim ve şeyhlerle görüştü. 1182'de İbn-i Rüşd ile görüştü. Bu görüşmeyi eserinde anlatır. Bu İbnu Rüşd’ün bilgi'nin akıl yolu'yla elde edileceğini söylemesiyle meşhur olduğu yıllardır. 17 yaşındaki genç Muhyiddin gerçek bilgi'nin sadece aklımızdan gelmediğine, böyle bir bilginin daha çok ilham ve keşf yoluyla elde edilebileceğine inanmıştı. Bu senelerde 'Şekkaz' isminde bir şeyh'le tanıştı. Bu zat küçük yaşlardan itibaren ibadete başlayan, Allah korkusu taşıyan, hayatında bir kerecik olsun ‘ben’ dememiş olan ve uzun uzun secde eden bir kimsedir. Muhyiddin o ölene kadar onunla sohbete devam etti. 1182-1183'de İşbiliyye’ye bağlı Haniyye’de 'Lahmî' isimli bir şeyhden, bu zatın adını taşıyan bir mescidde Kur'an dersi aldı. 1184-1185'de 'Ureynî' isimli bir şeyh’le tanıştı. Eserlerinde Ondan ilk hocam diye bahseder, çok faydalandığını söyler. 'Ureynî', Ubudiyet [kulluk] meselesinde derin bir bilgiye sahipti. Bu yıllar'da 'Martili' adlı bir şeyhten de istifade etti. Ureynî O’na:’Sadece Allah’a bak’ derken Martilî‘Sadece Nefsine bak, nefsin hususunda dikkatli ol, ona uyma’ diye öğüt vermişti. Martilî’ye bu zıt önerilerin içyüzünü sordu. Bu zat, kendi nasihatinin doğruluğunda ısrar edecek yerde, ‘Oğlum, 'Ureynî'’nin gösterdiği yol, doğru yolun ta kendisidir. Ona uyman lazım. Biz ikimiz de, kendi halimizin gerekli kıldığı yolu sana göstermişizdir’ dedi. Bu yıllar'da İşbiliyye’de Kordovalı Fatma adında yaşlı bir kadına (tanıştıklarında 96 yaşındadır) 14 sene hizmet etti. Bu kadın, erkek ve kadınlar arasında müttaki ve mütevekkile olarak temayüz etmişti. Çok iyi bir kimseyle evliydi. Yüzünün İbn Arabi'nin bakmaktan utanacağı kadar güzel olduğu söylenir. 1189'da Ebu Abdullah Muhammed eş-Şerefî adında biriyle tanıştı. Kendisi doğu İşbiliyye’li olup, Hatve ehlindendi. Beş vakit namazını Addis Camii'nde kılan bu zatın ibadete aşırı düşkünlüğünden namaz kılmaktan ayaklarının şiştiği söylenir. Arabi, İşbiliyye’deyken (1190) hastalanıp okuma kabiliyyet'ini kaybetti. İki yıl bu halde kaldıktan sonra 589'da (Hicri) Sebte Şehri'ne giderek orada ahlak makamına erdiğini söylediği İbnu Cübeyr ile tanıştı. Bir süre sonra İşbiliyye’ye döndü. Aynı yıl Tlemsen’e geldi. Burada Ebu Medyen (ö.594)[1] hakkında gördüğü bir rüyayı anlatacaktır. 1196'da Fas’a gitti. Orada yaptığı Seyahatler sırasında büyük şöhret kazandı. 1198'de tekrar Endülüs’e geçti. Gırnata Şehri dolaylarındaki Bağa kasabasında Şekkaz isimli bir şeyhi ziyaret etti. Onun Tasavvuf yolu'nda karşılaştığı en yüce kimse olduğunu söyler. 1199-1200'de İlk defa Hac için Mekke’ye gitti. Orada [el-Kassar] (Yunus ibnu Ebi’l-Hüseyin el-Haşimi el-Abbasi el-Kassar) isimli bir şahıs'la sohbet etti. Hac’dan sonra Mağrib’de, oradan da Ebu Medyen’in şehri olan Becaye'de bulundu. Bir süre sonra tekrar Mekke’ye geldi ve "Ruhu’l-Quds", "Tacu'r-Rasul" adlı eserler'ini yazdı. 1204'de Medine, Musul, Bağdad'da bulundu. Musul'da, "et-Tenezzülatu'l-Musuliyye" yi yazdı. Musul’dan ayrıldıktan sonra Konya’ya geldi. Orada tanıştığı Sadreddin Konevî’nin dul annesi ile evlendi. Konya’da iken "Risaletü’l-Envar" ı yazdı. Selçuk Meliki tarafından hürmet ve ikram gördü. Sonra Mısır’a geçti. Orada Futuhat-ı Mekkiye'deki sözlerinden ötürü Mısır uleması tarafından hakkında verilen idam fetvasıyla yüzyüze gelince gizlice oradan kaçtı.Tekrar Mekke’ye geldi ve burada bir süre kaldı. Bağdad ve Halep’de bir süre dolaştıktan sonra 612/1215 de tekrar Konya’ya geldi. 617 de Şam’a yerleşti. Zaman zaman civar şehirlere seyahatler yaptı.Şam'da kendisinin Fütuhat'tan sonra en büyük eseri olarak kabul edilen Fusus'u kaleme aldı(627/1230). İbn Arabi bu eseri rüya'sında Peygamber'den ümmetine aktarmak üzere aldığını belirtir. 638 de 22 R.Evvel’de (1239) Şam'da öldü. Kabri Şam şehri dışında Kasiyun dağı eteğindedir. 1516 yılında I. Selim, Şam’ı Osmanlı toprağı yaptığında oraya türbe, camii ve imaret inşa ettirdi. Medfun bulunduğu türbenin kubbesinde -İbn Arabi'nin kendisine ait olduğu iddia edilen- 'bütün yüzyıllar yetişdirdikleri büyük insanlarla tanınır, benden sonraki yüzyıllar benimle anılacak' mealindeki bir beyit yazılıdır.