Değil asilzade kral elbisesi de giysem içimdeki sıkıntıları unutamam, gülüp oynayamayacak kadar yaşlıyım. O güzel gençlik günlerimi kasvetli bir odada kitapların arasında geçirdiğime yanıyorum.
Fakat emellerim onlar taptaze duruyorlar. Sabahları hep korku içinde uyanıyorum. Dünyada arzu ettiğim hiçbir emelime kavuşamadım. Gün bitiyor yine gece oluyor, Yatağa yatmaktan da korkuyorum kötü rüyalar beni dehşete düşürüyor. Aklı selimim tanrıdan ümidi kesmememi söylüyor, göğsüm daralıyor işte o zaman ölümü arzuluyorum. Ölmek ve kurtulmak istiyorum, hayattan nefret ediyorum. Bugüne kadar ne verdi ki bundan sonra da ne versin. Zekamızın bizzat kendisi hakkında beslediği g
Faust üvene lanet olsun. Şan ve şöhret hulyalarina lanet olsun. Mülkiyet gururumuzu okşayan servet, çoluk çocuk ve kadına lanet olsun. Şehveti tahrik edip kanımızı kızıştıran üzüm suyuna lanet olsun. İmanımızı kemiren bütün şüphelere korkulara ve endişelere lanet olsun.
Ey cehennem kaçkını fil gibi şişip durma neredeyse odamın tavanına kadar dolduracaksın, seni çatlatacağım, zerrelerin duman gibi dağılacak. Ya ustana itaat edip ataklarının dibine yatacaksın, ya da
İşte senin dünyan! Güya dünya buymuş!
Ve hâlâ soruyor musun, kalbinin
Niçin sıkıştığını korkuyla göğsünde?
Ve anlaşılmaz bir acı niçin
Bütün hayat heyecanlarını engellemekte?
j. w. von goethe
[28 Ağustos 1749, Frankfurt am Main — 22 Mart 1832, Weimar, Saxe-Weimar]