Sait Faik Abasıyanık'ın...
İlk ve tek romanı. Medarı Maişet Motoru, 1940'larda sansüre uğramış, hatta hiçbir yayın evi yayımlamak istememiş, maddi durumlarda engel olunca yazarın annesi gereken parayı vermiş ama bu seferde bazı yerler çıkarılmış o haliyle bile yayınlansa da tekrardan toplatılmış.
Sait Faik ciddi anlamda tek başına mücadele etmiş, yazmak için. İş Bankası yasaklanan yerleri koyu renklerle romanın içine dahil edip tekrardan yayımlıyor, ben okuyunca pek de yasaklanacak yazılar görmedim. Sanata da sansür, bilemiyorum. Garip!...
Roman da genel olarak adalı insanların günlük yaşamları, konuşmaları, geçim sıkıntıları ve buna rağmen yaşadıkları yarım yamalak aşk ve sevgileri diyemeyiz ama diyelim, anlatılıyor. Sadece bu konuları işliyor kısacık hikaye ve bu romanında. Aslında asıl onlar değil mi mücadelenin de emeğin de hayatın da yaşanmış ve yaşanacak kısmında olanlar. Hayaller aslında en iyi bildikleri ve yalnızlık.. tek başına hayalini kurarsın ve tek başına yaşaman gerekeni yaşarsın. İşte herkes ne kadar az yanlış anlarsa tabi. Ancak öyle mümkündür, yaşamak sana pay edilen kısmı kadar hayatın. Amele olmak, berber olmak, balıkçı olmak, insanların gözünde busundur. Kıymetin yoktur. Senin mesleğin alkışı hak etmez. Senin mesleğin de emeğin de görmezden gelinir. Sen toprak sahibi, iş veren olamadığın için saygı duyulmaz hatta aşağılanırsın. Ederin yoktur. Sadece bunu anlattığı için, yazdığı için sansürlenen bir kitap.
Keyifliydi, okunmalı, Sait Faik Abasıyanık'ın, Medarı Maişet Motoru.
Bunca yasaklar ve mücadele bunu hak ediyor, okumayı.
