Yüz yıl... Bu kitap yazılalı neredeyse yüz yıl olmuş. Ama yazılan acılar, bahsedilen sıkıntılar hâlâ o kadar yeni ki...
Kendisini geliştirememiş, cahil olan insanların ahkâm kestiği; liyakatla değil torpille işe alınmaların olduğu; adalet sisteminin düzgün işlemediği; sıcak bir yuva olması gereken ailelerin en büyük nefreti kendi içinde barındırdığı; yapılan evliliklerin birçoğunun çıkar üzerine kurulduğu; akıl ve ahlâka verilmesi gereken değerin paraya pula verildiği; birçok genç kızın zorla evlendirilmesiyle, boynu kırılan bir papatya gibi yavaşça solduğu; başkalarının mutluluğunun birilerine battığı ve bu mutluluğa çomak sokan insanların olduğu, bir genç kız olan Pervin'in ağzından anlatılıyor bu kitapta.
Size de çok tanıdık geldi bu durum, değil mi?
"Bir büyük yangın oluyor. Bin iki bin kişi, beş on gün dinlenmeden yoksun, açıkta kalıyor. Bütün dünya onlarla ilgilenerek yardımlar, merhametler gönderiyor. Hâlbuki burada sonsuza dek ağlamaya mahkûm binlerce genç, nazik ve güzel kız; ihmal ve kayıtsızlık yüzünden mahkûm oldukları bu zalim ve kahrolmuş kaderi; boyunları bükük, mazlumane bir baş eğiş ile bekliyorlar... Bunları hiç düşünen yok."
