Çok duygusal bir kitaptı. Bilhassa çocukluk anılarındaki çocuk gözüyle anlatılan herşeye gücü yeten, beni herşeyden koruyabilir diye inanılan baba figürü, ve dini inancı Tanriyi anne ve babandan daha çok sev tavsiye ve ihtarina rağmen babasını Tanrıdan daha çok sevdiginin bilincine vardığı zamanın anlatımı. İster istemez babamla olan ilişkim geldi aklıma, arka fonda hep takip etti hikayeyi. Babasının ölüm sahnesinde ve refakatçi odasında uyumaya çalışırken aklından geçenler de bana babamın 2002'de 75 yaşında vefaat etmesini hatırlattı, ben daha henüz 25 yaşındayken ve babam 6 aylık oğlumu, ikinci çocuğumu henüz görmeden vefaat edişini.
Ölüm zor, bilhassa kalanlar için. En iyisi hiçkimsesi olmamak mı acaba diye düşünüyorum bazen. Son zamanlarda okuduğum beni en çok durgunlaştıran kitaptı. Babalarımız anlaşsak da anlaşmasak da, sevsek de sevmesek de, cocukluğumuzun ve gençliğimizin yani bizim bir parçamız. Keşke daha farklı olsaydı mı demek lazım bilemiyorum. Belki daha farklı olması asla mümkün olmayacaktı...
Kitapla kalın...
