Siyasi mahpus olan Mustafa Ural'ın hapishane hayatını anlatığı ilk sayfalarla başlar roman. Daha sonra hikaye zamanda geri döner ve Mustafa'nın tutuklanma sürecini anlatır.
Roman ikinci dünya savaşının bitmekte olduğu tarihte geçiyor. Öğretmen ve aynı zamanda şair olan Mustafa Ural yazdığı şiirlerden dolayı bazı sol görüşlü aydınlar gibi tutuklanacaktır. Fakat teslim olmak yerine kaçmaya, arkadaşlarının, tanıdıklarının yakında saklanmaya karar veriyor. Bu şekilde de Mustafa'nın başından geçen olaylar hikaye ediliyor.
Mustafa Ural'ın hayatı Rıfat Ilgaz'a ait otobiyografik ögeler içeriyor. İkisi de öğretmen, ikisi de şair, ikisi de düşünce mahkumu, ikisi de hasta...
Savaşa girmese de savaşın tarafıymış gibi yoksulluk, kıtlık, açlık, sefalet yaşayan Türkiye'den manzaralar içeriyor roman. Düşüncenin suç olduğu, özgürlüklerin kısıtlandığı dönemi bizzat yaşayarak kaleme almış yazar.
Okurken hissettiğim, hikayenin geçtiği tarihten neredeyse seksen sene geçmesine rağmen bu ülkede düşünmek, söz söylemek, yazmak, çizmek hala suç. Keşke romanı okurken "eski Türkiye çok farklıymış" diyebilseydim.
