“Bir yıl içinde kadınlara dair kaç kitap yazıldığı hakkında bir fikriniz var mı? Bunlardan kaçının erkekler tarafından yazıldığı hakkında?”
Aslında bu şaşkınlıkla başlıyor yazarın düşünceleri. Bir zamanlar kadınların bir birey sayılmadıkları, fikirlerinin alınmadığı, erkek egemen toplumda kadınların nasıl da yeri olmayışından bahsediyor bize deneme türünde yazdığı kitabında. Bizde neden hep kadın şairler, kadın yazarlar az, diye düşünüp durur mantıklı bir cevap bulamazdım. Oysa kitabı okuduktan sonra bunun neden böyle olduğunu anladım. Geçmişte kadınların ev işi, çocuk doğurmak, kocasına hizmet etmekten başka vasfının olduğunun kabul edilmemesi, kadınlara eğitim verilmesinin gereksiz görülüşü ve yazarlık dahil diğer tüm alanlarda bir eser vermelerinin ayıplanması kadınları en çok kısıtlayan nedenlerdi.
Shakespeare üzerinden o dönemde onun kendisi gibi yazma yeteceğiyle dolu bir kız kardeşi olsaydı başına gelebilecekleri okuyunca kim bilir aslında ne kadar büyük yazarlar, şairler, bilim insanları, sanatçılar gitti ama biz bilemedik, diye düşünmekten kendimi alamadım.
Ayrıca kitabı okurken sayfaların arasında büyük kadın yazarların yazma süreçlerine rastlamam beni mutlu etti. Bence bu Kitabı sadece kadınlar değil erkekler de okumalı ki kadına değer verilmesinin ne kadar önemli olduğu anlaşılabilsin.
Kadınların da kendilerine ait bir odaları ve paraları olması gerektiğini okuyunca aklıma Babam ve Oğlum’daki şu replik geldi: “Ona bir oda ver baba, bir evi olsun, ama zaman zaman da çıkıp gidebileceği bir ev...” Bir oda ve biraz para verdiğinizde kadınların yapamayacağı hiçbir şey yok.
Keyifli okumalar.
