Japon edebiyatından okuduğum ilk kitap Yasunari Kavabata’nın ‘Kiyoto’ ya da diğer adıyla ‘Kiraz Çicekleri’.
️ “Çieko, ihtiyar akçaağacın gövdesinde menekşelerin açtığını gördü. Bu yıl da çicekler açıyor diye düşündü ve o zaman sevgili ilkbaharı selamladı.
Evlerin karmakarışık yığını ortasında uzanan daracık bahçedeki bu akçaağaç bir dev gibi yükselmekteydi. Gövdesi genç kızın vücudundan daha kalındı, ama yer yer kuruyarak dökülmüş, yosunlarla kaplı sert kabuğu Çieko’nun genç vücuduyla pek tabii karşılatırılamazdı.”
diye bahçedeki akçaağaca ve gövdesindeki menekşelere odaklanarak başlar roman. Ve zamanla bu akçaağacın ve gövdesindeki menekşelerin yüklendiği anlam derinleşir. Yasunari ağaca ve menekşelere anlamyükledikçe onlar kendi dillerinden anlatırlar hikayeyi.
Yasunari Çieko’nun hikayesini anlatırken yanında Kiyoto şehrini ve Japon geleneğini de anlatır. Yani Japon Kültürüyle çizilmiş Kiyoto tablosundan anlatır Çieko’nun hikayesini.
Yine kiyoto’yu anlattığı bir yerde :
️ “Ağaçların güzelliğinin nedeni böylesine temiz tutulan bu şehrin güzelliğinin de nedenidir. Karanlık, eski ve göze çarpmayan evlerin sıralandığı Gion semtinin daracık sokakları bile çoğu zaman pırıl pırıldır.” -s.51-
diye bahseder yazar.
İnsan romanı okudukça, Japonya gidip bir bahar günü Kyoto'nun sokaklarında adımlama hevesi dolduruyor insanın içini. Sakuranın süslediği sokaklardan şehrin antik eski mabetlerine doğru yürümek ...
