Piramit, Golding'den okuduğum ikinci kitap oldu. Kitabın kapağını gördüğümde Sineklerin Tanrısı'nda olduğu gibi bir maceranın bizi beklediğini düşünmüştüm, ne yazık ki öyle olmadı. İlk bölüm her ne kadar bir ergenin cinselliği tatmasını anlatsa da güzeldi, en azından sürükleyici ve anlaşılırdı. Lâkin ilerleyen bölümlerde olayın bundan çıkıp neredeyse düz bir şekilde kasaba hayatını anlatmaya başlamasından sıkılıp kitabın arkasını okudum ve daha önce arkasını okumayıp macera beklentilerine girdiğim için kendime kızdım. Ama sonra kitabın arkasında yazanların da kitapla alakasız şeyler olduğunu anlayıp kitaptan iyice soğudum. Son yüz sayfayı gerçekten hiçbir şey anlamayarak, "şu karakter kimdi" diye düşünmeden, kitap bitsin diye hızlıca okudum. Kitabı bitirdiğimde acaba ben mi kitabı anlamadım, diyerek düşündüm fakat bu kitaptan ne çıkarılabileceğini de henüz bulmuş değilim. Yalnızca Oliver'ın cinselliği keşfetmesi, müziğe olan tutkusu, Evie adlı kızın güzelliği, Oliver'ın müzik öğretmeni Yo-yo gibi yaşadıkları kasaba ortamı akıcı ama merak uyandırmayan bir şekilde anlatılmıştı.
Kısacası beğenmedim, kitabın adını ve kapağını gördüğümde beklediğim bu değildi. Akıcı fakat sıkıcıydı. Golding'e başlamak istiyorsanız bu eserle başlamayın, Sineklerin Tanrısı gibi güzel bir kitapla bu kitabı karşılaştıramıyorum bile.
Bir Golding kitabına düşük puan vermek istemediğim için puansız bırakacağım, fakat versem sanırım ancak on üzerinden dört-beş verirdim.
Sineklerin Tanrısı kitabının - daha okumamış olsam da- yazarı olduğu için 
William Golding'in bu kitabından da beklentim büyüktü. Maalesef beni hayal kırıklığına uğrattı.
Bu kitapta sadece aşağıdaki cümleyi dikkate değer buldum.
"Sakin ve mutlu olduğu, yüzünün gevşeyip güldüğü yegane zamanda onu götürüp bir yere kapattılar, iyileşip yeniden mutsuz oluncaya kadar da bırakmadılar."
Kısa bir süre sonra 
