Dayanılmaz bir hal aldı bu kitap benim için.
Herkes okudu ben de okuyayım diyerek başladım ve bu düşünceyle kitap okumamla beraber kitabı okumaya başladığıma da pişman oldum. Ne denir bilmiyorum. Vakit israfı, boş zamanların zırvalığı, laf kalabalığı...
Kitaba başlamadan "tam bir ergen kitabı. Okuyamazsın sen" diyen bir kardeşime "kitabın ergeni olmaz her kitap bir dünyadır ve okuyucusuna mutlaka bir şeyler katar" dedim ve sabır mı inat mı bilemediğim duygularla bitirmeye çalıştım. Bu kitap yüzünden kaybettiğim zamana ve o zamana sığdırabileceğim diğer kitaplara yaptığım haksızlıktan dolayı da utanç duyuyorum.
Normalde birileri bir şeyler yapmışsa iyiyse iyi derim ama hevesi kırılmasın, morali, motivesi düşmesin diye kötü demem. Ama itiraf edeyim berbattı.
Kitapla ilgili anladığım tek şey bir tek Çağrı abimiz bilir sevmeyi, Çağrı abimiz dışında kimse sevemez ve hep milleti üzer. Tüm hemcinslerimle birlikte Çağrı beye hayranız ya da olmalıyız vs.
Velhasıl yarım bıraktığım ilk kitabım ve burdan başlayacak olan, başlamayı düşünen arkadaşlarıma tek uyarım;
Sağda solda söz paylaşmak için (ergence) okuyup faydalanabilirsiniz ama onun dışında iyi diyebileceğim hiçbir yanı yok.