Gençlik yıllarında sevdiği erkeği çok acı bir biçimde kaybeden Ulya'nın hayatında büyük bir yara açılmış, derin bir boşluk doğmuştur. Genç kadın, daha sonra ruhsal yalnızlığını sanatla doldurmuş; yıllarını, dostluğunu yeğlediği, değerli bulduğu bir erkekle durgunluk ve huzur içinde geçirmiştir.
Bir heykel sergisi açmak üzere Hamburg'a giden Ulya, Sina'yı gördüğünde kendini taze bir duygunun, güçlü bir dönüşümün eşiğinde hissedecek, aşktan ne kadar uzak kalmış olduğunu fark ederek sarsılacaktır. Taş ve Ten, yarım kalmış bir aşkın yıllar sonra benzer konumda bir erkekle yeniden yaşanma hayalinin dört günlük etkileyici hikâyesi. Sina ile Ulya'nın kalplerini birbirlerine açarken kaybetmeye ve imkânsız aşklara yaktıkları bir ağıt...
(Tanıtım Bülteninden)
Bir heykel sergisi açmak üzere Hamburg'a giden Ulya, Sina'yı gördüğünde kendini taze bir duygunun, güçlü bir dönüşümün eşiğinde hissedecek, aşktan ne kadar uzak kalmış olduğunu fark ederek sarsılacaktır. Taş ve Ten, yarım kalmış bir aşkın yıllar sonra benzer konumda bir erkekle yeniden yaşanma hayalinin dört günlük etkileyici hikâyesi. Sina ile Ulya'nın kalplerini birbirlerine açarken kaybetmeye ve imkânsız aşklara yaktıkları bir ağıt...
(Tanıtım Bülteninden)
İnci Aral'ın kitaplarını okudukça fark ettiğim bir şey var; romanlarındaki karakterlerle bütünleşip kendimi olayların içinde hissedemiyorum bir türlü. Bu yüzden kitaplarını yavaş okuyorum ve okurken de sıkılıyorum. Fakat tüm bunlara rağmen ısrarla O'nun kitaplarını okumamın nedeni sanırım kelimelerinin gücü. Yani öyle bir yerde öyle bir cümle kuruyor ki beni bütünüyle etkiliyor. Çoğunlukla romandaki olayları merak ettiğim için değil de bana hangi duyguları hissetireceği merakıyla okuyorum. Belki de yazarı tam olarak anlayamadığım için karakterlerini de benimseyemiyorum. Ama yine de Onu okumaya devam edeceğim. Belki bir gün onu anladığımı hissederim.