Bir heykel sergisi açmak üzere Hamburg'a giden Ulya, Sina'yı gördüğünde kendini taze bir duygunun, güçlü bir dönüşümün eşiğinde hissedecek, aşktan ne kadar uzak kalmış olduğunu fark ederek sarsılacaktır. Taş ve Ten, yarım kalmış bir aşkın yıllar sonra benzer konumda bir erkekle yeniden yaşanma hayalinin dört günlük etkileyici hikâyesi. Sina ile Ulya'nın kalplerini birbirlerine açarken kaybetmeye ve imkânsız aşklara yaktıkları bir ağıt...
(Tanıtım Bülteninden)
Aslında bu kitap insan hayatında bir kere mi aşık olur yoksa aynı duyguları birden çok yaşayabilir mi...söz konusu insansa sanırım bu kitap tamda onu anlatıyor...ben çok sevemedim...birde siz şansınızı deneyin...
İnci Aral'ın kitaplarını okudukça fark ettiğim bir şey var; romanlarındaki karakterlerle bütünleşip kendimi olayların içinde hissedemiyorum bir türlü. Bu yüzden kitaplarını yavaş okuyorum ve okurken de sıkılıyorum. Fakat tüm bunlara rağmen ısrarla O'nun kitaplarını okumamın nedeni sanırım kelimelerinin gücü. Yani öyle bir yerde öyle bir cümle kuruyor ki beni bütünüyle etkiliyor. Çoğunlukla romandaki olayları merak ettiğim için değil de bana hangi duyguları hissetireceği merakıyla okuyorum. Belki de yazarı tam olarak anlayamadığım için karakterlerini de benimseyemiyorum. Ama yine de Onu okumaya devam edeceğim. Belki bir gün onu anladığımı hissederim.
bambaşka yerlere götürebilirmiş aslında bizi inci aral bu romanla..
ben romanın sonunu sevmedim romanın ortasından sonra kendimce başka bir son planladım:))
Klasik bir İnci Aral kitabı, olay yavaş betimlemeler sık ve bol bol geriye dönüş. Eğer hiç İnci Aral okumamışsanız sıkılıabilirsiniz, başlangıç için uygun değil bence. Sevdim.
Kitaptan 36 Alıntı
Yani bir sabah içinde bir yoksunlukla, unuttuğunu sandığın ama yalnızca uykuya bırakmış olduğunu fark ettiğin bir yığın özlemle uyanıyorsun.
Taş ve Ten, İnci Aral
Zorluk, kendimde asla değiştiremediğim aşılmaz şeylerin farkında olmam ve kadın ya da erkek, başkalarına tam olarak nasıl göründüğümü bilemeyişim. Herkes baktığı insanı kendi ölçülerine göre tanımlar çünkü ve insan kendini başkalarının gözleriyle göremez.
Bir zamanlar farklı biçimlerde yakın olduklarımda küçük bir ikiyüzlülük, sahtelik yakaladığımda yanlarından çabucak uzaklaşmaya çalışıyorum elimde olmadan.
Anne olunca annemi de içime alacakmışım, onu bağışlayacakmışım sanıyorum.
Mutlu olamazsam ne olacak? Hiçbir şey. Yalnız ve daha zor koşullarda yaşayan, ya da benim istemediğim biçimde bir ilişkiye saplanıp kalmış bir yığın insan yok mu? Ayrıca huzurlu olmak benim elimde.
..öyle beklenmedik biçimde mutluyum ki, neredeyse acı duyuyorum.
Aşk bir mucizedir. Suyun ortasındaki bir sandalda korkuyla birbirine sarılmaktır. Batabiliriz.
‘’Siyah, toplayıcı ve saklayıcıdır,’’ diye sürdürüyor.’’ Çocukken pencereden akşamın kararışına bakmayı çok severdim. Yavaşça sönen ışığın dışarıdaki her şeyi nasıl etkilediğini, insanların, ağaçların, arabaların, yolların nasıl değişip yavaşça karanlığın içine gizlendiklerini izlerdim. Akşamın geceye akışı gün doğumundan daha gizemlidir.’’
"Öyle içten, öyle candandı ki sevginiz
Dilerim bir başkasınca da böyle sevilirsiniz."*
*Puşkin
Yanlızlık
Küçükken, her zaman çok işi olan babamın ve hiçbir zaman bulunması gereken yerde olmayan annemin yanında terk edilmişliğe benzer bir yalnızlık duyardım. Yalnızlığı ta o zamanlar böyle öğrendim ama bunun yararını gördüm sonradan. Yalnızlık bana kendi dünyama sahip çıkmayı öğretti.
