Hayatımda okuduğum en iyi kitaplardan biri desem abartmış olmam sanırım. İnce olduğundan mütevellit yolculuğa çıkarken yanıma almıştım, iyi ki bu kitabı seçmişim o gün, tam ihtiyacım olduğu bir zamanda okudum :)
Öncelikle şunu söyleyeyim Coelho'nun birkaç kitabını okudum ama lise yıllarında henüz benliğimi tam tanımazken okudum, benim için öncelikli olan kurgu ve işleyişti. Veronika'yı okurken yazarın aynı zamanda kişisel gelişim yazarı sayılabileceğini fark ettim, güzel farkındalıklar yaşatan didaktik olmasının yanı sıra akıcı bir hikayesi olan bir kitap.
Veronika, günümüz insanının varoluş boşluğunu başarılı temsil eden bir karakter olmuş. Yanlış hatırlamıyorsam 24 yaşında, hukuk mezunu, güzel bir genç kadın. İstediği erkeği kolayca elde edebilecek tipte. (Tanımlama ahlaki açıdan acınası ancak şu an böyle ifade etmeliyim) Gel görelim hayatın anlamsızlığının farkında, daha fazla yaşamak için ne hevesi ne merakı var. Tatmin olmuş bir egosu var, tatmin olmuş ve daha fazlasını istemeyen. Karakterimizle tanıştıktan sonra trajik bir bölüme geçiyor, Veronika'nın intiharına tanık oluyoruz. Gözünü bir akıl hastanesinde açıyor ve birkaç gün ömrü kaldığını öğreniyor. Size şunu sorayım, bugünün son gününüz olduğunu düşünseniz utanır mıydınız, toplumsal kurallara hâlâ bağlı kalır mıydınız, aşık olmak ister miydiniz, çıplak kalmaktan kaçar mısınız?
Yorumu yazarken heyecanlandım, birkaç yılda bir tekrar okumak ve üstünde düşünmek istediğim bir kitap. Masalsı, okuyabileceğiniz çoğu kişisel gelişim kitabından faydalı ve imgelerle dolu bir kitap.
Okuyun!
