Anadolu insanının kokusu başka bir koku, huyu başka bir huy, konuşması başka bir konuşma...
Anadolu insanı toprak kokar, gökyüzü kokar, mücadele kokar, emek kokar, çeltik kokar, ağaç kokar, su kokar, arı kokar, bal kokar, yama kokar, fakirlik kokar, gözyaşı kokar, sıcaklık kokar, sabah kokar, karanlık kokar, sohbet kokar, sigara kokar, güreş kokar, kavga kokar, metanet kokar, Allah ne verdiyse kokar, kokar oğlu kokar...
Anadolu toprağı mozaik bir topraktır. Her çeşit insanı içinde barındırır. Erkeğinden, atasindan, evladından ayrı kalmış kadinlarla; yüreği zir zir titreyen kadınlarla dolu bir meskendir. Anadolu toprağı bağrından çıkarmış olduğu cefakar kadınlarının gözyaşlarıyla temizlenmiş bir bataklıktir. Hep barıştan, sükunetten, emekten, üretimden, doğadan yana Anadolu kadınları..
Ah!..
Ve benim Remzi'm...Ayni ben...sözünü etrafına geçiremeyen, toplulukta konuşurken sesi içine kaçan, gerçek bir insan...
Cezaevinden çıkmış bir Haydar...
Ama şöyle bir gerçek de var : Anadolu insanını hep göklere çıkarıyoruz, onlara bir kutsal varlık gibi bakıyor, içimizden minnetler ediyoruz. Ama Anadolu insanın hin oğlu hin olduğu da bir gerçektir. Düşene bir tekme değil beş tekme on tekme attığı da olur, oluyor, olacak da. Bir insanın, komşusunu küçük bir kusurunu gördüğünde alay üstüne alay eden, onları cümle aleme rezil edebilen bir yapıları da var. Bunları Remzi ile diğer köylüler arasındaki su mücadelesinden görüyoruz. Kendilerinden başka hiçkimseyi düşünmeyen, etinden tırnağına kadar bencillik kokan bir ruh halleri var.
