Ah ben nasıl bu kadar geç kalmışım Tezer Özlü ile tanışmaya! Tiyatro oyun metinlerini okumayı severim ama daha önce böyle bir senaryo okumadım hiç. Aslında Zaman Dışı Yaşam'ı da okumadım, soluksuz izledim.
Bu sabah her zamankinden çok daha erken uyandım, baş ucumdaki kitabı elime aldım ve paylaştığım alıntılardan da anlaşılacağı üzere 49 sayfalık bu kitabın her bölümünden fazlasıyla etkilendim. Oradaki Kadın oldum. Yalnız kalmaktan nasıl korktuğunu, sonra yalnızlığı kabullenişini, sevilme arzusunu, kendini arayışını, peşinden gelen dinginliği öyle derinden hissettim.
"Susulan her şeyi, büyüyen ya da ölmekte olan, ölmüş olan her şeyi daha doğru anlatmalıyım, daha yoğun yaşamalı, ve daha çok öne çıkartmalıyım. Her nesneyi, her canlıyı, herhangi bir insanı, her gördüğüm şeyi yaşanmışa çevirmeliyim, derinleştirmeli, yaygınlaştırmalı, rüzgarlar gibi esmesini, yağmurlar gibi yağmasını sağlamalıyım, kendimi canlı ya da cansız, doğmuş ya da doğmamış olarak göreceğim o ufacık noktanın sonsuzluğuna kadar. Kendi aldığım bu kararla ölümü de büyütmeliyim. Yaşamım, ölümüm tüm yaşamı, tüm aşkları ve tüm ölümleri kapsamalı" Sabahtan beri bu alıntıyı kaçıncı okuyuşum bilmiyorum. Olumlu, olumsuz tüm duygularını abartarak, çoşkuyla yaşayan biri olarak bu cümle çok fazla şey ifade etti bende.
Son sayfayı çevirir çevirmez hemen duygu durumumu ifade edebilecek bir şeyler yazmak istedim. Siz bu incelemeyi okurken ben Zaman Dışı Yaşam yolculuğuna ikinci defa çıkmış olacağım :)
