Herkese merhabalar. Oruç Aruoba, adını sıkça duyduğum, kalemini merak ettiğim, kitaplarını okumaya niyetlenip bir türlü okuyamadığım yazarların en başında gelir. Geçenlerde bir sahafta rafları kurcalarken '' ZİLİF '' adlı kitap dikkatimi çekti. İncecik 30 sayfa kadar bir şey. Bir de 2001 baskı. Tam 20 yıl kadar öncenin. Açtım, ilk sayfasını

devamını oku

ZilifOruç Aruoba · Sel Yayıncılık · 20171,711 okunma

Reklam

Semra YAPAL

@smra_ypl·

9ay

31 syf.

· Kitabı okudu

10/10 puan verdi

Beğendi

2 saatte okudu

belki ben de tam olarak anlamamışımdır ve anlatamıyorumdur…

Barış Atay’ın bir Instagram paylaşımında alıntısını görüp merak ettiğim, Oruç Aruoba’nın intiharı düşündüğü bir dönemde kızı Filiz’e yazdığı vasiyetname niteliğindeki mektubun kitaplaştırılmış hali, Zilif. Kitabın isminden de anlaşılacağı üzere (Filiz’in tersten okunuşu Zilif) yazar oldukça hassas, duygusal ve ince ruhlu. Dışardan biri olarak iki kişi arasındaki bu derece özel duyguları okumak ne kadar doğru bilmiyorum ama mektup fazlaca etkileyici. Vasiyetname deyince miras, mal paylaşımı gelmesin aklınıza yada bakmayın kitabın 30 sayfa olduğuna, yazar bütün samimiyeti ile kızına ruhunu aktarmış. Her satırı ayrı vurucu etkiye sahip. Duygu kısmı bir tarafa felsefi bir metin olarak da etkileyici bir kitap kaleme almış yazar. Seçtiği kelimeleri ile yazdığı yalın, kısa cümleler, çok fazla anlam içeriyor. Bir babanın kızı için ne kadar doğru ve önemli şeyler isteyebileceğinin anlaşılması adına herkes okumalı. “Oruç Aruoba’dan ‘mürekkep = kan’ denklemine yaklaşan bir mektup-kitap: Bir sonraki gece olmayabilecekken, bıçak sırtında yazılmış, bıçak gibi bir metin.”

ZilifOruç Aruoba · Sel Yayıncılık · 20171,711 okunma

desibel

@desibel_·

2yıl

31 syf.

Puan vermedi

Dünya benden ben olmamı istemedi...

Kitabı okumaya gerek kalmadı paylaştığın alıntılar sayesinde tamamını okumuş gibi olduk diyen okurlara hak verebileceğim bir kitap oldu. Kitabın yüzde doksanını beğendiğim için yüzde doksanını paylaşmış olabilirim. Çünkü kitap zaten otuz sayfa ve yazılanlar sayfanın sadece yarısını kaplıyor. Yazarın tek satırlık öyle alıntıları var ki üç-beş sayfa yazılanlara bedel... durup boşluğa bakıyorsunuz. İçerik olarak Oğuz Atay'ın Tutunamayanlar ve Tehlikeli Oyunlar eserlerine çok benziyor. Okurken çok duygulandım. Kitap, yazarın kızına mektubu şeklinde yazılmış. Yani kitabın ana karakteri (tüm o hüzünlü satırları yazan kişisi) bir zamanlar içimizde yaşamış olan birisi. Sırtını dönüp kaçtığı toplum da biziz... İncelemeyi kitaptan bir alıntıyla sonlandırmak istiyorum: "Zaten boşuna bütün bu yazdıklarım."