İhsan Oktay Anar gibi nev-i şahsına münhasır bir ademin edebî meziyetlerini saymaya kalkmak abesle iştigal olur.(Onun üslubuyla bir cümle yazayım istedim ama ona ulaşmak için değil bir fırın ekmek yemek,cümle hububatı yiyip sindirmek bile yetmez.)
Ölüm'ün Uzun İhsan'ın canını almaya giderken Cezzar Dede ile tahkiyeleri hakikaten bambaşka bir tat,bambaşka bir zevk. O kadar dolu bir yazar ki felsefeden mizahı,psikolojiden sanatı ayırmanın imkanı olmuyor. Kâh Kırmızı Başlıklı Kız'ı Anadolu'nun bir kasabasında görüyoruz kâh Süpermen'i matbaada çalışan Gülerk Kent adında bir çocuk olarak. Tabii bütün karakterler etiyle,kemiğiyle millî kültürümüze ait unsurları sapına kadar benimsemiş olarak can buluyor.
İhsan Oktay Anar'ın mizahı çok kuvvetli. Bunun yanında insanımızı çok yakından tanıyor ve güçlü gözlem yeteneği okuyucusuna "Bak seni de anlattım,komşunu da akrabanı da."dedirtiyor adeta. Herkesin aşina olduğu bir Maymun Saniye,bir Sağır,bir Alyanak ve hatta Cezzar Dede muhakkak vardır.
İhsan Oktay Anar,yine kitap yaz da okuyalım!
