Komşuluk ilişkileri ümmet bilincinin temelidir.
Şehir ve İnsan
Yozlaşmış bir yığın mıyız, bireylerden müteşekkil bir toplum mu? Bu, mimariye bakar.
Herhangi bir kentin panoramik fotoğrafını inceleyerek, orada oturanların ekonomik, psikolojik, eğitimsel... her türlü durumunu anlayabiliriz. Kentte meydan yoksa, demokrasi gelişmez. Kaldırımlar darsa, bireye saygı kıttır. Yapılar çok katlıysa, kanser yaygındır. Çünkü komşuluk ölmüştür.
Binalar, insanlardan uzun yaşar. Tapusu kimde olursa olsun, her bina şehirdeki herkesindir. Çünkü manzaranın değişmez bir parçasıdır. İçinde barınmasan da, yapının yüzüne bakarsın.
Somurtkan yapılar, şehir hayatının tadını kaçırır. İyi bir bina yaptığınızda evlatlarınıza, torunlarınıza ve de komşularınıza harika bir hediye sunmuş olursunuz. Kötü bina yaparsanız, gelecek nesilleri de hasta eder, kronik depresyona sürüklersiniz.
Eğitim kalitesini arttırmada, en az maliyetle en etkili sonuç; okul binalarının ve bahçelerinin estetikleştirilmesiyle elde edilir. Bahçesi çölleşmiş, cezaevi benzeri okullarda öğretmenler şefkatli, öğrenciler mutlu olamaz.
Bahçeler, dünyevi eserler olan binaların, cennetle bağını kurar. Bahçesiz evden çıkan cenaze cennete gidebilir mi? Ha? Bahçe, bir binanın asıl manzarasıdır.
Saklanmak için ideal yerleşimler olan metropoller, kaçaklar için tasarlanmış gibidir. Çünkü insanları birbirinden yalıtır, koparır, ayırır. Dolayısıyla bir tür cezaevi işlevi de görürler.
Sayfa 307Kitabı okudu
Kent ve Yaşam
Herhangi bir kentin panoramik fotoğrafını inceleyerek, orada oturanların ekonomik, psikolojik, eğitimsel... her türlü durumunu anlayabiliriz. Kentte meydan yoksa, demokrasi gelişmez. Kaldırımlar darsa, bireye saygı kıttır. Yapılar çok katlıysa, kanser yaygındır. Çünkü komşuluk ölmüştür.
April Yayıncılık
Owen Chadwick
Toprakla uğraşan birisiniz. Çevrenizi tabiatın kuşattığını, geçiminizi ellerinizle sağladığınızı görüyorsunuz. İyi komşuluk ilişkilerinizle mârufsunuz. Tabiata, güneşe, aya, kış ve yaza göre hayatınızı düzenliyor, yağmur vr yeşilliklerle dostluk kuruyorsunuz.
Gün gelip taşı toprağı altın denilen şehre göç ettiğinizde kalabalığa karışıyor? Anonimlesiyorsunuz. Komşunuz da yok, akıl danışacak bir yakınınız da. Köy ve aile aletlerini unutmuş bir bireysiniz artik. Para kazanıp ekonomik bağımsızlığınıza kavusuyorsunuz. Yasama biçiminiz tabiattan uzaklaşmıştır; suyu kaynağından değil bidondan içiyor, sütü inekten sağmak yerine kapının eşiğinde doldurulurken görüyor, koleksiyon pulları gibi sıra sıra dizilmiş tekdüze evlerde oturuyor, ne sahibini ne de işverenini tanıdığınız bir fabrikada çalışıyorsunuz. Yeni işiniz gayrişahsi, yeknesak bir iş... Orada önemsiz bir vidadan ibaretsiniz. Tamamen şehir hizmetlerinin yapısı ve caddelerinden mamul bir dünya, sizi yerinizin yurdunuzun kutsallığından, yeşillik ve ormanın perilerinden, sükunet içinde bilgi edinilen sonsuzluğa ilişkin şeylerden kopartacak bir çatırtıyla el ele ilerlemiştir.
Böylece Sanayi Devrimi, insanı Tanrı'dan uzaklaştırmıştır.
Sayfa 90 - Timaş yayınlarıKitabı okudu
Hangi hükümdar, komşu bir hükümdarın bu hırsızlığına tahammül edebilirdi? Kendi devletini kuvvetlendirmek için komşusunu zayıflatmak acaba ne kadar siyasi başarı sayılmalıydı? Komşusunun koyunlarını çalıp kendi sürüsüne katan bir çoban komşuluk hakkını ihlal etmiş olmaz mıydı? Böyle bir tutum, aralarında hiçbir çekişme, hiçbir anlaşmazlık, hiçbir kötü mücadele olmayan bu iki komşu arasında düşmanlık tohumları serpmez miydi? Üstelik bu komşular hem Türk, hem Müslüman iken!.. Kimisinin Sünni, kimisinin Kızılbaş olması kimin umurundaydı? Bu konuda ikilik çıkarmak, millet arasına nifak sokmak İslam âlemini ikiye ayırmak demekti ki bunu İslam devletlerinde hiçbir hükümdar istemezdi. Din savaşı yapılacaksa işte Haçlılar, hemen bir sınır boyu kadar yakında duruyorlardı. Hemen her İslam devletinin sınırlarında Hıristiyanlardan bir düşman devlet bulunuyordu. Gaza, Hıristiyanlarla Müslümanlar arasında olurdu, iki Müslüman devlet arasında değil.
Sayfa 112 - Kapı Yayınları 1. BaskıKitabı okudu
Komşuluk
"Zaten annesi bugüne dek herkese, komşularına din, dil ayırımı yapmadan hep yardım etmişti.' Komşuluk çok önemlidir. Kendi dinimizden, kendi milletimizden olmasa da komşularımızın bizlerin üzerinde hakkı vardır.' derdi. Her kandilde yaptığı helvadan komşularına birer tabak gönerirdi. Onlar da tabağı geri verirken, yaptıkları pekmezden, bulgurdan tabağın içine koyarlardı. Komşuya verilen tabak boş getirilmezdi. Tabağı boş getiren komşunun 'gönlü de boş' denirdi o zamanlar."
Sayfa 41 - Timaş YayınlarıKitabı okudu
