Ailesiyle ilişkisi iyi olanlar çiçek gibi açıyor. Diğerleriyse duvarlara çarpa çarpa kendi yolunu bulmak zorunda kalıyor.
Coğrafya kadar yaşadığın evde kaderin.. 🕊️🙂🏠
Annemle babamın birbirlerine duyduğu aşk, gün geçtikçe azalacağına artmış, bütün o yolculukları, sürgünleri, yoksulluğu, çaresizliği birlikte göğüslemişlerdi.
bir kız çocuğunu överken " erkek gibi kız " dediler ya da " Yalnızlık Allah'a mahsus dediler " öyle dediler, böyle dediler "El alem ne der " dediler, dediler de dediler... Derken biz kendi sesimizi duyamaz olduk.
.. Suvankul'la birlikte geçirdiğimiz uzunca bir hayatımız da olmuştu. Çektiğimiz sıkıntıların karşılığı olan mutluluğu da yaşamıştık. Çocuklarımız, üzüntüyü de sevinci de paylaştığımız bir ailemiz olmuştu.
Annemi anımsamıyorum. Öldüğünde bir yaşındaydım. Duygularımın nasırlaşmasının, derbederliklerimin tek sebebi, o sıcaklığın olmayışı, hatırlayamadığım öpücükleri yok yere, deli gibi özlemem.
Ancak şunu bilmeli ki insan; yara açtığı eşiyse, kanattığı eşinin kalbiyse kazanmış görünse bile kaybedendir aslında. Çünkü eşlerin birbirlerine karşı kazanacakları zaferleri yoktur, el ele kazanacakları zaferleri vardır.