Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.38
Dostoyevski
·
Puan vermedi
Fyodor Dostoyevski; realizmin güçlü temsilcilerindendir. Dine ve geleneklere bağlı kalmış, yapıtlarında ruh tahlillerine geniş bir biçimde yer vermiştir. Kısa süre askerlik yaptıktan sonra ayrılıp edebiyatla uğraşmaya başlamıştır. İlk romanı "insancıklar" rusya'nın toplumsal romanı sayılır. Yapıtlarında iki dünya savaşı arasında yaşayan kuşağı rahatsız eden ahlaksal, dinsel, siyasal konuları etkileyici bir söyleyişle dile getirmiştir. Gözlerinin keskinliği, ayrıntılara verdiği önem, karmakarışık yaşamından çıkardığı sağlam karakterleri ve roman kurgulamadaki ustalığıyla avrupa'da ve ülkesinde kendisinden sonra gelen yazarlar üzerinde etkili olmuştur. Bir ara sürgüne gönderilmiş, sürgünden sonra yeniden yazmaya başlamıştır; "karamazov kardeşler", "suç ve ceza" gibi en ünlü yapıtlarını kaleme almıştır.
Ah Dostoyevski...
Öncelikle bir Kaçtane alıntı yazmak istiyorum.
⭐"Size o kadar çok şey söylemek istiyorum ki, hiçbirini söylemeyeceğim galiba."
⭐ "Felsefe yapma, eşek!"
⭐" Bilginden yana sıfır oldukları halde alabildiğine bir kendini beğenmişlik..."
⭐" Bir çocuğun ölümünü görmektense, dünyaya geliş biletimi iade etmek
Roman okumaktan sıkıldığım zamanlarda dergi okumayı tercih ediyorum. Özellikle bu sayıda Dostoyevski'nin varlığı benim için ekstra bir tercih sebebi olmuştur. Severek ve bir çırpıda bitirdiğim bir sayı.
Kişilerin ruh mahzeninde hayretlere düşürecek davranışlar eşliğinde Dostoyevski'nin (toplumsal konulara) mükemmel nokta atışları ve benzetmeleriyle harmanlanmış bir kitap sizleri bekliyor.
Yüzyıllar geçse de "budalalar" şekil değiştirmekten başka bir durum içerisine girmez. Ve bizim dünyamızda çok iyimser olmak gibi durumlar insanı budala konumuna getirebilir. Bunun yanı sıra insan ruhu bir labirenttir; bu labirenti sonuçlandırmak da karmaşıklaştırmak da insanın elindedir.
Dostoyevski' nin nam-ı diğer psikologların psikoloğunun, bu olguyu, eserinde tüm yüzyıllara hitap edecek şekilde anlatması, adına yakışır bir durum olduğu yadsınamaz bir gerçek. (Dostoyevski' ye olan hayranlığım bu sayede daha da büyümekte.)
Kitap hakkında birçok şey söylemek istemekle beraber söylemek de istemiyorum, okuyan kişilerin -sizin- bizzat yaşamasını istiyorum bu kitabı. Kitaptaki başkarakterimiz Prens 'nın -budala- etrafında döner olaylar. Bunun yanı sıra Prens'in yaşamına yön veren, olayların şekillenmesinde katkı sağlayan birçok yan karakter vasfına alamayacağım karakterler mevcut.
İyi Okumalar
Rus Yeşilçamı
Olay St.Petersburg da geçiyor. Hayatı boyunca; döşeme taşları,sokak lambaları,adını bilmediği ama tek taraflı arkadaş olduğu yüzlerce insanın arasındaki yalnızlığını ele alırken, hayatı birden bire değişen bir yosma ile ( neden yosma dediğimi anlatacağım.) geçen 4 gecesini anlatıyor. Kahramanımız hayatı boyunca hapse düşen bir Bülent Kayabaş misali "bir dişi köpeğe bile razıyım" edasında takılırken, hayatına Nastenka isminde bir kadın girer. Daha doğrusu kahramınımız girer.Fakat bu kadın 1 yıldır başka bir adama aşıkken,sırf kendi derdini tasasını unutmak için bizim kahramanımıza yanaşır.(Yosmalık yapar) Bizim kahramanımız hayatında bir dişi sineğe bile hasret kaldığı dönemde, Nastenkaya aşık olur ve o süreçten sonra aklında, fikrinde adeta Aleyna Tilkinin o sen olsan bari isimli eseri yankılanır. Bi kaç gece sonra bizim yosmanın aşık olduğu adam gelince, bizim kahramanı ayak üstü satar ve züğürt tesellisi olarak dudağına da veda busesini kondurup gider. Nastenkaya arkasından bakarken bu sefer de kahramanımızın aklında, Ümit Besen den "nikâh masasına oturdun işte" eseri çalmaktadır. Ve sonra şarkıcı Bahanın yalnızlık benim eski sevgilim isimli eser ile hayatına devam eder.
Kitap Analizi
Bitirdikten sonra bir süre duraksıyor insan. Böyle mi bitmeliydi diye soruyor. Varvara'nın "Talihsizlik bulaşıcı.." değişi zihnime oturdu nedensiz. Hâlbuki talihsizliği kendisini kovaladı, belki de talihsizliğini kendi seçimleriyle vâr etti..
Kitap yanlızca mektuplardan oluşuyor. Desteğe ihtiyacı olan, kalbine umutsuzluk libasını giydirmiş genç bir kadın ve yoksulluğun ağırlığıyla linç yiyen yaşlı bir adam..
Aralarında geçen diyaloglar, ziyaretler, cümleler, paylaşımlar, mektuplar.. İlişkileri tam olarak ne boyutta anlamak güç lakin birbirlerine hitaplarının zarifliği nasıl hoşuma gitti. "Çocuğum, dostum, birtanem, canımın en içi.."
"Yoksulluk suç değil!" cümlesine vurguyla yazılmış tüm kitap. Yoksulluğun bir insanın iç aleminde vâr ettiği mahşer etkisi, çaresizlik, haysiyetinin başka insanlar tarafından soyulup alınması, yediği, içtiği hatta giyindiği giyisiyi dahi yanlızca İNSANLAR için giyiyor olmak, bu hayatı yanlızca insanlar konuşmasın diye kendine kısıtlamalar koyarak yaşıyor olmak üzerine değiniyor Dostoyevski. İlk yazdığı kitap, yirmi dört yaşının bir meyvesi.
Ah Varvara..
Makar Devuşkin'e insanlığı hissettirip insanlığıyla başbaşa bırakan, bedeninden önce ruhu çürümeye yüz tutmuş kadın.
Ve Devuşkin..
İnce ayrıntıların katlettiği adam. Zihni fısıltılarla dolup taşan yoksul. Geç kalmış bir adam..
Dostoyevski 28 yaşında devlet aleyhinde bir komploya karıştığı iddiası ile tutuklanır. Sekiz ay hapishanede kalır, tam kurşuna dizilecekken affedilir ve cezası kürek ve sürgün cezasına dönüştürülür. Cezasını çekmesi için Sibirya’da bir cezaevine gönderilir. Burada geçirdiği günler onun hayatını fazlasıyla etkilemiş ve yaralamıştır. “Ölüler Evinden Anılar” kitabında Aleksandr Petroviç Goryançikov üzerinden geçirdiği sürgün günlerini anlatır. Yaptığı betimlemelerle mahkumların durumu, suç, adalet, üstler, tutukluların psikolojisi gibi birçok konuyu muhteşem anlatımıyla bizlere sunar. Mahkumluğu, hapishane hayatını hissedip, onlarla birlikte yaşayacağınız güzel bir Dostoyevski eseri.
Küçük denemeler
Her karşılaşmamda Beyaz Geceler motifinin kuzeyin uzun bitmek bilmeyen yaz gecelerine gönderme olduğunu düşünmüştüm ama okuduğumdan anladım ki bu beyaz benzetmesi anlatıcının duygularının aydınlanması imiş. Dostoyevski amca ile tanışmamız ve ilişkimiz yorucu olsa da arada farklı eserlerini de denemek isterken bu kitapla karşılaştım. Sayfa sayısı azdı bendeki basımda belki fazla sadelestirilmisti ama yorulmadan sıkılmadan bir günde okudum. Klâsik problemim karakter takibi gerekmiyordu en güzeli meselâ, zaten bir avuç insan vardı hikâyede. Zaman ve mekan olarak da dar alanda ilerlediği için hızlı bir şekilde bitiverdi.
Anlatıcının Nastenka adlı kız ile tanışması ve ilişkilerinin süreci genelinde, St. Petersburg evleri, mahalleleri, sokakları ev sahipliği yapıyor okuyucuya.
Nastenka'ya karşı ne hissettiğimi anlamlandıramadım, ninesiyle hayatı fazla kısa anlatılmıştı, belki ninenin eteklerini birbirine iğneleme nedeni uzun versiyonunda verilmiştir ayrıntılı olarak. Kiracı ile ilgili de daha çok bilgi vardır belki ama benim bunyeme Dostoyevski'yi böyle azar azar vermek iyi oluyor bunu anladım.
Kültürün ya da toplumun oluşturduğu suç ve ceza kavramı somut ve soyut olarak kahramanımızın benliğinde yeniden yol buluyor. Bu yolculukta şunu sorgulamaktan kendinizi alamıyorsunuz; asıl suç nedir ve cezası ne olmalıdır?!
Beyaz Geceler
Hafif spoiler İÇERİR .Kitabı 6/10 olarak beğendim. Birkaç günde bitirdim. Konuya gelecek olursak yıllarca yalnız kalan hizmetçisi hariç başka insanlar ile iletişim kurmaktan korkan beyefendinin bir gece (sözleştiği bey gelmediği için ağlıyor) ağlayan bir hanımefendi ile tanışması ile başlıyor.
Hanımefendi arkadaş olabileceklerini tek bir şart ile kabul ediyor. (Şartı ona aşık olmamasıdır. )
Geçen gecelerde sözleşip buluşuyorlar yakınlaşmalar oluyor
Yoruldum arkadaşlar yazmaktan :)
Sonunu ise yazmayayım belki okumadan bakanlar olur.
Namı diğer: Oblomovun erkek kardeşi
Açıkçası kitap bana biraz ağır geldi sanırım. Okurken çok zorlandım. Yeraltı'nda sürekli cümleleri tekrar tekrar okuma ihtiyacı hissettim anlayabilmek için. İlk kısım benim için imtihan gibiydi bu yüzden. Notlar daha akıcıydı asıl olaylar orada verildiği için okumak nispeten kolaydı. Ama yine de beni saracak bir kitap değildi. Bir okuma halkası vesilesiyle okumaya başlamıştım normalde sayfa sayısına göre 3-5 günde bitireceğim bir kitap ama sarmadığı için 13 gün elimde süründü maalesef. Ve sürekli adamın üşengeçliğine sorumsuzluğuna plansızlığına sinirlendim. O yüzden okumak azap gibiydi cidden ruhumu yordu.
Eklemek istediğim ufak bir şey daha var. "Yeraltı" genel olarak kitabın karamsarlığıyla bağdaştırılıp açıklanmaya çalışılıyor. Ama bana göre manası "Zihnin Derinlikleri".
