Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Dostoyevski
Dostoyevski'nin üçüncü kitabı olan Ev Sahibesi'nde kendimden pek bir şey bulamadığımı itiraf ediyorum. Dolayısıyla bu romanı çok da beğenmiş sayılmam. İkinci kitabı olan Öteki'ye ne kadar olumsuz eleştiri yapılsa da Öteki'yi bu kitaptan daha çok sevmiştim.
Okuduğum yayınevi sebebiyle içinde Ev Sahibesi'nden başka öyküler de bulunuyordu. Böylece Dostoyevski serüvenime ek hikayelerle de devam etmiş oldum.
Bu romanda fark ettiğim şey çok fazla dinsel vurgulara yer verilmesiydi. Örneğin kilise gibi Hristiyanlığa ait birçok terim geçiyordu.
Bir baska örnek herhangi kötü bir hareket yapan karakteri bir diğer karakter "dinsiz" olarak nitelendiriyordu. Bu bana göre büyük bir nitelendirme çünkü kötü ya da iyi davranışların dinle değil, vicdanla ve ahlakla alakalı olduğunu düşünüyorum. Tabii ki burada bize aktarılan bu diyalog Dostoyevski'nin bir düşüncesi değil ironisi. Çünkü diğer hikayelerinde de buna benzer birçok ironi gördüm. Örneğin kitaptan öğrendiğim üzere o dönemin Rusya'sında özgür düşünce ifadesi aşağılamak için kullanılırmış. Hikayede komik bir adam bu komik ifadeyi kullanınca Dostoyevski'nin ironi yaptığını hemen anlıyorsunuz.
Son olarak bu kitabı yoğun bir dönemde okuduğumu belirtmem gerekiyor. Bu yüzden uzun bir sürede ağır ağır okudum. Yani kitaba karşı olumsuz fikirlerimi buna da bağlayabiliriz.
Bazen en çılgın, en imkansız görünen fikir kafanızda öyle kuvvetli bir yer edinir ki, öyle veya böyle gerçekleşeceğini zannedersiniz...
Dostoyevski ilk gençlik yıllarından beri kumara tutkun bir adamdı. Yayıncılardan aldığı avansları da kumarda kaybeden yazar Kumarbaz romanını yayıncıların zorlaması ve onlarla yapmış olduğu sözleşme gereği sipariş üzerine yazmak ve bu romanını 25 gün içinde bitirmek zorundaydı.Zira öylede oldu. Yazar ticaret amaçlı yazdığı bu kitapta bile insan psikolojisi ve tutkusunu mükemmel işlemiş.
Karakterimiz Aleksey İvanoviç, General in iki çocuğunun öğretmenidir aynı zamanda ailenin üvey kızları olan Polina ya tutkulu bir sevgi hissetmektedir. Ailenin maddi sıkıntıları vardır ve tek çıkış yolu ağır hasta olan büyükannenin ölüm haberi ile gelecek mirastır ama büyükannenin ani ziyareti ile aile şaşkına döner Yalnız ziyaret olsa iyi sonrasında gelişen olaylar aileyi bir hayli üzecektir. Büyükanne karakteri kalbimde taht kurdu adeta
Yazar kumar tutkusunu ,kaybetme ve kazanma hırsını olasılıklar çerçevesinde çok güzel dile getirmiş. Kitaptaki anlatılmak istenen paranın gücüdür bir nevi.Seçkin ve saygın sayılmanın tek şartı paradır.Karakterler bir bakıma kendi hayatları ile kumar oynadılar. Yaşamda her birey kendi karakterinin kumarbazıdır aslında.
Eleştirel bir dil ve psikolojik yorumlarla okuyucuyu kendine bağlayan yazar bu kitapta da kendine hayran bırakıyor. Oldukça akıcı ve düşündüren bir eser kesinlikle.
Rus Yeşilçamı
Olay St.Petersburg da geçiyor. Hayatı boyunca; döşeme taşları,sokak lambaları,adını bilmediği ama tek taraflı arkadaş olduğu yüzlerce insanın arasındaki yalnızlığını ele alırken, hayatı birden bire değişen bir yosma ile ( neden yosma dediğimi anlatacağım.) geçen 4 gecesini anlatıyor. Kahramanımız hayatı boyunca hapse düşen bir Bülent Kayabaş misali "bir dişi köpeğe bile razıyım" edasında takılırken, hayatına Nastenka isminde bir kadın girer. Daha doğrusu kahramınımız girer.Fakat bu kadın 1 yıldır başka bir adama aşıkken,sırf kendi derdini tasasını unutmak için bizim kahramanımıza yanaşır.(Yosmalık yapar) Bizim kahramanımız hayatında bir dişi sineğe bile hasret kaldığı dönemde, Nastenkaya aşık olur ve o süreçten sonra aklında, fikrinde adeta Aleyna Tilkinin o sen olsan bari isimli eseri yankılanır. Bi kaç gece sonra bizim yosmanın aşık olduğu adam gelince, bizim kahramanı ayak üstü satar ve züğürt tesellisi olarak dudağına da veda busesini kondurup gider. Nastenkaya arkasından bakarken bu sefer de kahramanımızın aklında, Ümit Besen den "nikâh masasına oturdun işte" eseri çalmaktadır. Ve sonra şarkıcı Bahanın yalnızlık benim eski sevgilim isimli eser ile hayatına devam eder.
Zéro!
Bu kitap başlıktan da anlaşıldığı üzere , bir öğretmenin kumar yolculuğunu anlatıyor. Kitap zenginlik, para, risk,ani gelen haberler, farklı milletlerden insanlar ve arada karşınıza çıkan fransızca cümlelerle dolu(farklı bir renk katmış kitaba, bir de eğer biraz fransızca bilginiz varsa efsane). Hızlı ve emeksiz kazanılan bol miktarda paranın insanı ne hallere getirebileceği güzel betimlemelerle ve bol miktarda karakterle anlatılmış. Hatta (belki bunu sadece ben yaşamışımdır ama) bir ara “bu karakter kimdi” dediğim karakterler bile oldu ;)
Bir okur önerisi: bu kitapla birlikte Suç ve Ceza’yı da okuyun. Çünkü suç ve cezada fakirlik ve hastalık işlenirken bu kitapta bolca para ve insan işlenmiş. Çekirdekle kola gibi oluyor tezat oldukları için.
Not: galiba çok kez “insan” ve “karakter” dedim, kusuruma bakmayın :)
Keyifli okumalar.
Anlatılmak İstenen
Bu kitabı sevmemin sebebi yazar kitaptaki anlatılmak isteneni güzel bir şekilde vurguladığı için çok saran içinde kaybolduğumuz bir hale sokmuş. Konuya gelirsek öncelikle kumarın nasıl bir batak olduğunu sülük gibi bir defa yapıştımı siz dokunmadıkça kanınızı sömürü gibi paranızı sömürdüğü aileleri bir birine düşman ettiğini anlatmıştır.
İnsanın kendisi ile yalnız kalması bir nevi karşılaşmadır aslında. Farz etsek ki, iki kere hesap sorulur yaşamış olan kişiden, birincisi kendi ile verdiği savaştır. Yanında bir kalem ve bir kağıt var ise ki kağıdın bir olması sayı değil objenin çeşitliliğidir, aksi halde bir kağıta ne kadar yaşanmışlık ve itiraf sığdırabilirsin ki?, daha kanlı daha uzun ve daha çıkılmazdır sonuçları.
Kitap klasik, en bildiğimiz hali ile saf Dostoyevski yazısıdır. Hatta o kadar Dostoyevski yazısıdır ki, bu ve bir kaç romanın bir kaç kısmını karşılaştırırsak bunun kolaylıkla Dostoyevskinin kaleminden çıktığı söylenebilir. Kitap, insanın iç dünyasındaki çırpınışlarını, hayatı boyu yaptığı şeylerin sonucunu yargılayarak kendisi ile verdiği savaşı anlatan psikolojik roman türüdür.
Romandaki karakter de kendini dış dünyadan soyutlayıp içine kapanır, yanlış kabul ettiği şeyleri tatmin etmek istediği kibir yüzünden yapar fakat bunun pişmanlığını romanın sonuna kadar duyar. Romanda ilerledikçe okuyucunun her hangi bir sayfada kendini bulması da olası.
Romanın bazı kısımlarında sadece karakterin düşünceleri ile karşılaşıyoruz. Nokta, virgül, ve kelimelerden oluşan karınca tadında sayfalar.
Her şeyini kaybetmiş bunun sonucunda nihilist, yorgun, mutsuz adama dönüşen isimsiz karakterin yaşadıkları özellikle depresyona meyilli okuyucuların yaşamla aralarındaki bağın biraz daha incelmesine neden olabileceğinden, depresyona girmek isteyen kişilerin okumasını makul bulurum.
Tabi eğer böyle bir şey mümkünse.
Bizi bizden daha iyi tanıyan bir yazar Dostoyevski
Dostoyevski evrensel bir yazar. Bütün insanlara hitap ediyor. Zaman kavramını aşmış biri. Bundan 1000 yıl önceki zamana da hitap eder 1000 yıl sonraki zamana da.Tolstoy onun için “Onun kalemini Tanrı kullanıyor.” demiştir. Gerçekten de öyle.
O çok yönlü birisi. Büyük bir psikolog, büyük bir öğretmen ve büyük bir yazar. Öğretmen çünkü kitapta bir
Kitap Analizi
Bitirdikten sonra bir süre duraksıyor insan. Böyle mi bitmeliydi diye soruyor. Varvara'nın "Talihsizlik bulaşıcı.." değişi zihnime oturdu nedensiz. Hâlbuki talihsizliği kendisini kovaladı, belki de talihsizliğini kendi seçimleriyle vâr etti..
Kitap yanlızca mektuplardan oluşuyor. Desteğe ihtiyacı olan, kalbine umutsuzluk libasını giydirmiş genç bir kadın ve yoksulluğun ağırlığıyla linç yiyen yaşlı bir adam..
Aralarında geçen diyaloglar, ziyaretler, cümleler, paylaşımlar, mektuplar.. İlişkileri tam olarak ne boyutta anlamak güç lakin birbirlerine hitaplarının zarifliği nasıl hoşuma gitti. "Çocuğum, dostum, birtanem, canımın en içi.."
"Yoksulluk suç değil!" cümlesine vurguyla yazılmış tüm kitap. Yoksulluğun bir insanın iç aleminde vâr ettiği mahşer etkisi, çaresizlik, haysiyetinin başka insanlar tarafından soyulup alınması, yediği, içtiği hatta giyindiği giyisiyi dahi yanlızca İNSANLAR için giyiyor olmak, bu hayatı yanlızca insanlar konuşmasın diye kendine kısıtlamalar koyarak yaşıyor olmak üzerine değiniyor Dostoyevski. İlk yazdığı kitap, yirmi dört yaşının bir meyvesi.
Ah Varvara..
Makar Devuşkin'e insanlığı hissettirip insanlığıyla başbaşa bırakan, bedeninden önce ruhu çürümeye yüz tutmuş kadın.
Ve Devuşkin..
İnce ayrıntıların katlettiği adam. Zihni fısıltılarla dolup taşan yoksul. Geç kalmış bir adam..
İnsan kendisine yalan söyleyemez !
İncelemeye başlamadan önce belirtmek isterim ki bu eser yazarın sürgün yıllarında kaleme aldığı ve öğrenince benim de şok olduğum Dostoyevski’nin hırsızlık yapmış olması..
Kitap anlatım itibari ile çok naif amiyane deyimle yağ gibi akıyor.
Evini kiralayan; ev sahibi, evin hizmetçisi ve kiracı olarak eve yerleşen asker emeklisi ile ana temasını oluştururken, eve bir gün hırsız girip ev sahibinin eşyasını çaldıktan sonra kiracı olan askerin hayatında tanıdığı ‘Dürüst Hırsızı’ anlattığı ve bu hırsız ile arasında önce nefret hatta ve hatta amiyane deyimle hırsızın kendine sülük yapıştığı ve hatta öldürmek raddesinde nefrete kadar dayanan ve sonra da o hırsız ile dostluk ve vicdan bağını anlatıyor. Bir nevi stokholm sendormu da denilebilir. Pelerin çalan hırsızın sadece maddi emekleri çalmayıp bir çok kez de insanın maneviyatını çaldığını açıkça görülmektedir. Ölüm döşeğinde olan hırsızın paltosunu satılması için yanına sığındığı daha doğrusu maddi ve manevi emeğini çaldığı adama deyim yerindeyse satması için, miras bıraktığını ele alan bir eser.(Daha fazla spoiler vermemek adına burda sonlandırıyorum.)
İnsan ne yaparsa yapsın kendisine asla yalan söyleyemeyez ve bir insan her ne kadar da hırsız da olsa katil de olsa bir gün gerçeği dışa vurur.
Yeraltından Notlar
Benim , Dostoyveski'nin okuduğum ilk kitabıydı. Gerçekten bunları bir kitap için değilde içinde birikenleri yazdığı için okurken çok etkilendim ve kitap Sabahattin Ali'nin 'İçimizdeki Şeytan' adlı eserine çok benziyor ve ortak noktaları çok. Pişman olmazsınız. Her kitap sizlere farklı bakış açısı kazandırır. O yüzden okuyun derim ben. :)
Fyodor Dostoyevski 
Yeraltından Notlar
İnsanın içine, kendi özbenliğine yaptığı yolculukta bile ne kadar yalnız olduğu tartışmasız ortada... Lakin bu yalnızlık zaruri bir yalnızlık değil tercihler sonucu meydana gelen bir tek kalış. İnsan denen canlının ne şekilde kibrinin ve kişisel hırslarının kurbanı olabileceğini ve yeraltı insanı olmanın aslında feci bir hal olduğu gerçeğini çarpıcı bir şekilde ortaya koymuş Dostoyevski. Kendini hep bir hikaye, masal, roman kahramanı olarak görmek isteyen insanlara bilakis bu kitaptan bir parçayı dahi üzerinde barındırma fikri tüyler ürpertici...
Kişilerin ruh mahzeninde hayretlere düşürecek davranışlar eşliğinde Dostoyevski'nin (toplumsal konulara) mükemmel nokta atışları ve benzetmeleriyle harmanlanmış bir kitap sizleri bekliyor.
Yüzyıllar geçse de "budalalar" şekil değiştirmekten başka bir durum içerisine girmez. Ve bizim dünyamızda çok iyimser olmak gibi durumlar insanı budala konumuna getirebilir. Bunun yanı sıra insan ruhu bir labirenttir; bu labirenti sonuçlandırmak da karmaşıklaştırmak da insanın elindedir.
Dostoyevski' nin nam-ı diğer psikologların psikoloğunun, bu olguyu, eserinde tüm yüzyıllara hitap edecek şekilde anlatması, adına yakışır bir durum olduğu yadsınamaz bir gerçek. (Dostoyevski' ye olan hayranlığım bu sayede daha da büyümekte.)
Kitap hakkında birçok şey söylemek istemekle beraber söylemek de istemiyorum, okuyan kişilerin -sizin- bizzat yaşamasını istiyorum bu kitabı. Kitaptaki başkarakterimiz Prens 'nın -budala- etrafında döner olaylar. Bunun yanı sıra Prens'in yaşamına yön veren, olayların şekillenmesinde katkı sağlayan birçok yan karakter vasfına alamayacağım karakterler mevcut.
İyi Okumalar
Uğruna Rusça öğrenebilirim..kitabın sonunu o kadar çok düşündüm ki neredeyse her gece “acaba böyle mi olacak” diye. Her okuduğum da beni şaşırtan tek kitap oldun:)
Her tarzdan karakterin olması kitabı muazzam hale getirmiş.. farklı düşünceler, farklı bakış açıları.. her karakterin üzerinde sanki yıllarca düşünülmüş gibi de öyle yazılmış… “Hayatta öğrenmek istediğiniz ne varsa hepsini Karamazov Kardeşler’ de bulursunuz…” demiş Kurt Vonnegut çok haklı.. her kitaplıkta ve her beyinde olması gereken kitaplardan:)
Doğum günün kutlu olsun Dostoyevski.
Ebedi Koca nam-ı diğer Kadın Budalası
Kitabın başlarında ne oluyoruz yoksa Stefan Zweig mi okuyorum dedim. Okudukça Dostoyevski imzaladı.
Konusu içinde edebi yönü için de övülesi. Hiç anlamadığım bir şey var. Nasıl kitap bu kadar az okunmuş olabilir? Sadece kalın olmaması mı sebep? İlginç ki ne ilginç. Şöyle bir bin sayfa iyi giderdi bu konuya
