Ağlamak isterdim ama yüreğim bir çölden daha çoraktı.
“Bir zamanlar seni sevmiştim. Ve sevgiyi senin suretinde yaratmıştım.” Boşta kalan elini göğsüne götürdü: “Bu kalbin, birini sevmeye ihtiyacı vardı. Ve sen bunu anlamadın.
... bir taş yuvarlanınca insanın yüreğine...
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
Hastanenin hiç bitmeyecekmiş gibi uzayan koridorları ol- dukça karanlık ve ıssızdı. Terk edilmiş hayalet şehirler gibi. Korku filmlerine dekor olabilecek kadar ürkütücüydü. Normal bir zamanda olsa hiçbir güç ve kuvvet sokamazdı beni o kori- dora. Karanlıktan oldum olası korkmuştum. En çok da gö- rünmeyen varlıklardan. Hayaletler, periler hatta öcülerden. Bu tür varlıkların olmadığını bilecek kadar büyümüş olsam da karanlık ve ıssız yerlerde hâlâ bir ürperti geçerdi sırtımdan. Bu defa umursamıyor, kesseler adım atmayacağım koridorda koşar adım ilerliyordum. Babamı kaybetme korkusu öyle bü- yüktü ki diğer bütün korkuları bastırıyor, yok ediyordu. Dok- torun odasına girdiğimde kalbim âdeta ağzımda atıyordu. Elim
ayağım titriyor, her an yığılacakmışım gibi hissediyordum.
"biliyor musun idris? aslında inandım da ondan üzgün üzgün baktım ben bu dünyaya. dünyadayken incindim. sökülüp atıldı hep kireç kuyularına kalbim."
Sayfa 92Kitabı okudu
Her şey olduğundan başka bir anlama geliyor; hiçbir şey taşıması gereken anlamı taşımıyordu.
- Hiç terk ettim mi seni?
+ Gitmeme izin verdin.
Zaman gelip savurdu mu tırpanını; çare yok, gideceksin.
