t
Tiyatro
24 üye · 5 yeni gönderi
Gelsene Artık Be Adam!
Godot adlı umursamaz birinin Vladimir ve Estragon'u iki gündür, geleceğini söyleyerek bekletmesi oluşturuyor tiyatronun atmosferini. Yani... Eğlenceli ve düşündürücü bir tiyatro. Kalıpların da dışında.
Bir bekleyiş ve sonuca ulaşamayış, bana 
Tatar Çölü'nü hatırlattı. Beklemek ve umut etmek, sonunda da isteğine kavuşamamak; tıpkı hayatın bizi eninde sonunda çok mutlu edeceğine inanmamız ama hiç de tamamlanmış hissedemeden ölümle noktalanmamız gibi.
Bu nedenle nihilizmin etkilerini görüyoruz kitapta. Yine de bu bekleyiş eğlenceli geçiyor. Asla kasvetli bir kitap değil. Vladimir ve Estragon, Godot'yu beklerken konuşuyorlar, saçmalıyorlar, bazen bir ip bulup hayatlarına son vermek istiyorlar. Estragon bir gün önce aynı şekilde beklemiş olduklarını unutuyor. Belki de unutmak istiyor çünkü bekleyiş sıkıcı; tıpkı dünkü gibi bekliyor olması, aynı günü yaşadığına ikna olmasına sebep oluyor belki de.
Vladimir ve Estragon'un ilişkisini 
Fareler ve İnsanlar'daki George ve Lennie'ninkine benzettim. Vladimir daha aklı başında, Estragon ise daha saf ve komik, hatta Lennie gibi çok unutkan.
Pozzo ve Lucky karakterlerini ise şöyle yorumlayabildim: Pozzo hayattaki zalim efendileri; Lucky'de çağlar boyunca, köle olmuş, oysa köleyi bırak hayvandan bile aşağılık bir muamele gören tüm zavallı insanları temsil ediyor. Pozzo'nun Lucky'e karşı zalim tavrına karşı çok öfkelendim. Fakat bu durum, tiyatroda eğlenceli gibi aktarılıyordu sanki. Bununla beraber tiyatronun sonunda Pozzo, kör kalmakla cezalandırılıyor anladığım kadarıyla. Tabi zalimlerin daha beter olması dileğiyle...
İyi okumalar herkese.
GEORGE DANDIN VEYA BİR KOCA NASIL REZİL EDİLİR?-kitap yorumu
George Dandin veya Bir Koca Nasıl Rezil Edilir?Molière · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20111,084 okunma
Kandır Kandırabildiğin Kadar
Bir taşra halkının bir müfettişin orayı teftişe geleceğiyle ilgili bilgi almalarıyla başlıyor tiyatro. Herkes yanıp tutuşuyor. Özellikle kaymakam, şehre iyi baktığını göstermek için elinden geleni yapıyor. Tabi biz de bu sırada bir yöneticinin ikiyüzlülüğüne şahit oluyoruz. Acı ama gerçek. Ancak hikâye daha sonra eğlenceli bir hal alıyor. Taşra halkı, kumarda her şeyini kaybedip neredeyse hapse düşecek olan Hlestakov adlı bir kişiyi müfettiş sanıyor. Bu adam kendisine çok saygı gösterildiğini görünce durumu anlıyor ve hiç bozuntuya vermiyor, taşra halkını kandırdıkça kandırıyor, olabildiğince kibar görünerek kendi çıkarları uğruna elinden geleni yapıyor. Tabi bu sırada memurlar da müfettişi kandırdıklarını ve kendilerini iyi gösterdiklerini sanıyorlar. İşin trajedisi de burada.
Gogol'un gözünden toplumdaki her çeşit insanın kendi çıkarları uğruna neler neler yaptıklarını görüyoruz. Tiyatroda bir tane bile iyi karakter yok, herkes çıkarlarının peşinde. Sadece aptal/zeki, fakir/zengin çatışması işlenmiş. Kitabı Molière'in tiyatrolarına çok benzettim. İki yazar da tiyatro yazımında benzer bir tarza sahip bence.
Eğlenceli bir tiyatro okumak isteyenler kesinlikle bakabilir. Keyifliydi.
