Dikenler ve Güller Sarayı
Selammlar. Hilal şehirden sonra kafaya Dikenler ve güller sarıyı serisini takmıştım. Arkadaşımda beraber okuyalım deyince dayanamadım başladık.
Feyre küçük yaştan beridir ilesinin aç karnına doyurmak zorundadır. Yine bir gün kışın içinde avlanmaya çalışırken normal boyutların üstünde bir kurt görür. Peri olacağından emindir ve içinde büyüyen nefretle şekil değiştirmiş olan periyi öldürür. Ve bunun sonucunda kendini perilerin yanına bir yüce lordun evinde sürgünde bulur.
Arkadaşlar arkadaşlar! Büyük bir merakla başladığım kitap öyle bir aktı ki kitabı çok sevdim. Zaten herkes iyi biliyor seri ve ben biraz geç okuduğum için de pişman değilim. Bu zamana kadar bir çok spoi yemiş olsam da asla heyecanım sönmedi. Feyre’nin güçlü yapısı beni çok heyecanlandırdı. Tamlin’e sürekli düştüm ama evet arkadaşlar düşmemem gerektiğini biliyorum.. ASLA ENGEL OLAMIYORUM! Ryshand ise… çok defa boğmak istedim ve ilerde nasıl seveceğim bilmiyorum. Fakat yine de hareketleri aurasi çok fenaydı Bu cazibesi çekiciliği yüksek kötüler gibiydi. Uzun bir serinin ilk kitabı olsa da ve bir evren yaratmış olsa da kitap asla bozmadı. Ama yer yer bulundukları yerler ve karşılaştıklari çeşitler için daha fazla detay ihtiyacı hissettim. Çünkü bazen kafamda canlandırmakta zorlandım. Fakat yine de son sayfalara kadar nasıl büyük bir heyecanla okudum ki sormayın. Benim gibi geç kalanlar, ve ya okumak konusunda emin olamayanlar… koşun okuyun
Sarah J. Maas 
Dikenler ve Güller Sarayı
SPOILER
o kadar güzeldi ki her sayfasını ayrı ayrı zevkle okudum. tüm karakterlerin hakimiyeti aşırı iyiydi, ejderhalar dahi o kadar güzeldi ki!!!! tairn&sgaeyl ikilisi bi yana andarna bi yana inanılmaz keyifliydi. kötülere çok kurulmadım çünkü net olarak bi kötü var gibi değil daha çok kötüler vardı. hatta neredeyse iyi(?) karakter olan dain'e kuruldum ve kızı ezik gösterişi olsun, ne istediğini bilmemesi olsun beni soğuttu :D keşke bitmeseydin hemen devam kitabı çıksın 
Dördüncü Kanat 
Rebecca Yarros
Yazarın okuduğum ilk kitabı. İlk sayfasından son sayfasına kadar korkuyu kaygıya ekleyip nereye gidiyoruz, nasıl bu hale geldik, durdurmak yerine eklemeler yapıp nasıl tüketen toplum olduğumuzu hayıflanarak okudum..
Hepimizin içinde olduğu gemi batıyor, bunu görüyoruz, ne mi yapıyoruz; bizi batıranların türlü sebepler öne sürüp bizi batmaya ikna edenlere alkış tutuyoruz. Ben bir fedakarlık yaptım diye avunuyoruz. Nereye kadar avuntu içinde yaşayacağız bir dur demek ne zaman aklımıza gelecek..
Yazar 'madem kötüler, o halde neden işleri rast gidiyor' derken Livaneli'nin Son Ada kitabında geçen "Aslında köpekbalığı neye göre kötü, yunus neye göre iyiydi? Belki de iyilik ve kötülük diye bir şey yoktu" kitabı okurken sıkça hatırımda kaldı.
Alçaklığı türlü konumlarda görüyoruz. Birçoğunda bulunuyoruz hatta. Sorsan hepimiz durumdan rahatsızız ama benim yapmamla ne değişecek diyip kabuğumuza gömülüyoruz. Deve kuşu misali ama bizim kafamız hep kumda. Fakat unutmamamız gereken bir şey var yazarın da değindiği gibi 'kapılar kapandığında bütün insanlığın parmakları arada sıkışacak. Biliyoruz.' Evet. Biliyoruz.
Kitabı okuyun, okutun, üzerinde bolca düşünün. Kaleminize yüreğinize sağlık hocam. 
Hüseyin Hakan
