Çeyrek altının para etmediği zamanlar
Otogarda otobüsü beklerken bir kadın geldi, kucağında küçük bir çocukla. "Allah rızası için bir sadaka," dedi elini uzatıp. Çocuk uyuyordu. Cebimden kutuyu çıkarıp çeyrek altını elime aldım. Kadının şaşkın bakışları arasında firke tesini çocuğun kazağına tutturdum. Kadın inanamadı, eliy le yokladı çeyreği, sevinçle, dualarla devam etti yoluna. Re şat'ın torunu çocukta kaldı; Zümrüt, lbo'da. Ben Diyarba kır'a döndüm.
Sayfa 40Kitabı okudu
Reich Bey, Bu ne Öfke kuzum?
Toplum sen değilsin, kanserin kemirdiği, gergin ve yüzü maskeli küçük kadın. Sen yaşam değil, onun bir karikatürüsün! Bununla birlikte, kendi görkemli kalene niçin çekildiğini de biliyorum. Marangozun, bahçıvanın, okul müdürünün, doktorun ve fabrika işçisinin aptallıklarına karşı başka ne yapabilirdin? Bu veba dolayısıyla yapılacak en akıllı şeydi. Ama senin de bayağılığın, aptallığın kendi kabızlığınla, romatizmalarınla, maskeli katılığınla ve yaşamı reddedişinle kemiklerine değin işlemiş. Sen mutsuzsun acınası küçük kadın, çünkü oğulların serseri, kızların kötü yola düşüyor, kocanın kanı kuruyor ve senin yaşamın dokularıyla birlikte çürüyor. Bana masal anlatmaya kalkışma, Devrim’in küçük kızı, ben seni çıplakken gördüm.
Milena, aslında mesele o değil; sen benim için bir kadın değil, bir kız çocuğusun, senden daha safını görmedim, sana elimi uzatmaya cesaret edemem küçük kız; bu kirli, titrek, pençeyi andıran, dengesiz, kararsız, soğuk soğuk terleyen eli...
Sayfa 70 - Can YayınlarıKitabı okudu
Kitap baş karakterler Gülşah ve şahin'in imkansız bir aşk hikayesini konu alıyor. Kızımız Balıkesirli, üniversiteli genç ve güzel bir kadın iken, erkek karakterimiz Şahin ise Diyarbakırlı, üniversiteli, yakışıklı bir delikanlı.. evet dışarıdan bakıldığında pekte birbirine hitap etmeyen iki genç olarak duruyorlar. Ama bence okuduktan sonra ne gibi engeller ile ne gibi fedakarlıklar ile çiftimizin birbirine ait olma çabasını görüyor olacağız. Gülşah kızımız şahin oğlumuza ne kadar aşık olmuş olsa da ne kadar onsuz bir hayat yaşamak istemese de babası tarafından şahin ile olan ciddi ilişkisi bitirilmeye mecbur bırakılıyor. Buraya kadar küçük bir spoi vermiş olsam da asıl merak edip okumanız gereken bölümü buraya yazmak istemiyorum. Gülşah babasının kesin kararından sonra şahin ile olan ilişkisine babasının karşı durmasından epey bir zaman sonra yeni bir hayata yelken açmak için kendini baştan yaratıyor...
Yeni kurduğu hayatı ve düzeninde şahin olacak mı? Gibi bir soru illaki bir merak unsuru olarak akıllarınıza yerleşecektir :) heh işte bundan sonrasını sizin okumanız gerektiği tarafındayım çünkü sonunda baya bir ağladığım için o duyguyu sizin de şahsen yaşamanızı çok isterim.. şimdiden okuyacak olanlara çok teşekkür ederim.. şiddetle tavsiye ediyorum okunması gereken aşk hikayelerinden birisi..
İncelememi buraya kadar okuduğunuz, verdiğiniz değerli zamanınız için çok çok teşekkür ediyorum..
Dilek Bilgiç Esen :)
Kardeşim.
Cephaneyi atmak için 24 Ağustos akşamı kasabaya gelince büyük bir zayıflık gösterdim. Görevimden önce sevgilime gittim. Orada olduğumdan kuşkulananlar evi kuşattılar. Orada kalmak, tutulmak demek, ordumuzun belki felaketi olacaktı. Geri çekilme yolları üzerindeki köprüyü atamayacaktık ve cephaneleri kalacaktı. Bu korkunç durumdan beni Aliye kurtardı. Duvardan atladı, kuşatmayı kaldırttı. Nasıl kaldırttı, bilmiyorum. Onun çektiği azabın, yaptığı fedakârlığın derecesini ölçebilecek kudretim yok. Bana, büyük fedakârlığı temiz kalarak yaptığını tekrar edecek olan güzel dudaklar, artık sonsuza dek susmuş bulunuyor. Fakat bana yemin etti ve onun yemini herkesten büyük bir yemindir.
Sana rica ediyorum, onun mezarını yaptır ve kasabada iyilik ve fedakârlık anıtı gibi yaşadığı temiz ismini geri ver. Ordunun kurtarıcısı, cephanenin atılmasını hayatı karşılığında, en korkunç bir facia, belki sonsuz bir leke karşılığında alan büyük bir kadın olduğunu ilan et! Ben sevgili değneklerime dayanarak memleket kavgasında daha içten, daha inanç ve fedakârlığa dayanan bir savaş açabilmek için kuvvet ve sağlık toplamaya gidiyorum. Alçakgönüllü odasının, altın salkımlarından süzülen ışık içinde menekşe gözleriyle sevdiğim, bir kız çocuk kadar küçük ve zavallı fakat en büyük bir kahramandan kahraman, şehit kızı kalbimde götürüyorum. Dudaklarımda onun tekrar ettiği kelimeler var. Ben o kelimelerin bu topraklar üstünde gerçekleşmesine hayatımı adayacağım:
"Toprağınız toprağım, eviniz evim; burası için, bu diyarın çocukları için bir ana, bir ışık olacağım ve hiçbir şeyden korkmayacağım; vallahi ve billahi!"
KÜÇÜK ŞEYLERİN TANRISI ÜZERİNE
Konuşmalar insanların zamanının en değerli bölümünü dolduruyor.. Ve gücünün en büyük kısmını tüketiyor..
Sonunda geriye değersiz, önemsiz, kısa ve rezil bir hayat kalıyor..