‘Kulum beni zikrettiği zaman onunla beraberim. Şayet beni yalnız başına anarsa ben de onu yalnız kendim anarım. Şayet beni bir topluluk içinde anarsa ben de onu daha hayırlı bir toplulukta anarım.
Eğer kulum bana bir karış yaklaşırsa ben ona bir arşın yaklaşırım. O bana bir arşın yaklaşırsa ben ona bir kulaç yaklaşırım. Eğer bana yürüyerek gelirse ben ona koşarak varırım’
Buhari, Tevhid 15, 50, nr:7405; Müslim, Zikir 2, 19, 21 nr. 2675