Sevinçle dünya nimetlerinden elini eteğini çekmiş ,mutluluğu tanrıya adanmakta bulan aziz bir papaz tanımıştım.
Bahçesinde meyve ağaçları , sebze ve şifalı otlar yetiştirirdi. Ama, çiçeklerin güzelliğinden bile korktuğu için ne gül yetiştirmek istedi ne de yasemin .
Tanrının yarattığı gök yüzü altında , lahana evlekleri arasında dua kitabını okurken dikkatini dağıtmayan , kıvrımlı sapı gösterişsiz bir biçimde açan birkaç rezeda çiçeğinin yetişmesine izin verirdi sadece.
Ne zaman yanından geçse çiçeğin saplarından birini koparırdı. Koparılan her sapın yerine dört sap bitiyordu.
ÖyleBir zamanlar Bocage köyünde nefsini yenmiş , s ki ,şeytanın da yardımıyla , papazın rezedası geniş bir alanı kapladı , yola taştı ve gelip geçerken papazın cüppesine takılmaya başladı .
Bu yabani bitkiden rahatsız olan papaz kutsal kitabı okumaya ve dua etmeye günde yirmi kere ara vermek zorunda kalıyordu.
İlk bahar bitip de sonbahar geldiğinde papazın evini tamamen rezeda çiçeği kokusu kaplamıştı.
İşte bu biziz, biz o kadar kırılganız ki ! Doğal bir eğilimin bizi günaha sürüklediğini söyleyebiliriz. Tanrı adamın gözlerini koruyabildi ama burun delikleri savunmasız kaldı, şeytan da onu burnundan yakaladı.
