Hayatın Anlamı
2.kısım
Anlam sorunu
Hayatın anlamı nedir?" sorusu neredeyse her sözcüğü so- runsal olan ender sorulardan biridir. Bu, son sözcük için de ge- çerlidir, çünkü dünya genelinde dini inancı olan sayısız insan için hayatın anlamı bir "ne?" değil, "kim?" sorusudur. Kendini işine adamış bir Nazi, Adolf Hitler'in
bazı insanlarla tartışmak manasız. onun kendine dair aşamadığı büyük bi öfkesi, hıncı var çünkü. sorunun kaynağı bizzat kendisi olup iç huzurunu bi türlü sağlayamadığından, mutsuzluğuna hayali bi özne arıyor. o da sen oluyorsun. böylelerine "he" deyip geçip dondurmalı sufle yiyin.
Suda boğulan Ophelia'ya gelince: Kaybın aynı anda hem öznesi hem nesnesi; yitiren ve yitirilenle ilgili imgelerin her an yer değiştirerek etrafında kümelendiği sabit imgedir o. Hem aynaya duyulan şiddetli ihtiyaç hem de kör aynanın, boş bakışın kendisi. Hem suya eğilen yüz, yitirdiğiyle ancak onun sularında birleşecek öksüz özne, hem de yitik sevgilinin kendisi: genç yaşta solup gitmiş, ölüler diyarından kurtarılmayı bekleyen beyaz entarili hayal. Her şeyi külrengi bir gök altında manasız bırakarak çekip gitmiş, geri getirilmek istenen ölü anne. Durgun suyun ama aynı zamanda küf ve rutubetin, beyaz hayalin ama aynı zamanda mazi denen hayaletin; kaza, intihar ve cinnetin ortak adı.
Sayfa 99 - MetisKitabı okudu
YANIK DEFTER
Yaklaşık bir buçuk yıldır I. Cihan Harbi'ne, yedi iklim-dört bucak-dokuz cephe-yetmiş iki düvel o dehşetli savaşa, özellikle de Kafkas cephesine dair elime ne geçerse yeni bir dikkatle okuyorum. Kuru, soğuk, resmi tarihler. Savaş mecmuaları, krokiler, şemalar, haritalar. Tarih önünde mesul paşaların harp bitiminden sonra manidar ya da manasız bir sükutla kaleme alınmış telâşeli anıları ya da açık kalplilikle anlattıkları. Biyografiler vesaireler. Fakat bunların hiçbiri orta direği çoktan çatlamış bir menzil çadırında veya doğrudan yangının ortasında, o çamur deryasında günü gününe tutulmuş az sayıdaki rûznameler (günlükler) kadar canlı ve hazin değil. Çünkü bu günlüklerde o yanık defterin gerçek harfleri kayıtlı.
Elimin altında şu sıralarda İ. Hakkı Sunata'nın Gelibolu'dan Kafkaslara I. Dünya Savaşı Anılarım (İş Bankası yay., 2008) isimli günlüğü var. Bu yazıdaki alıntılar o günlükten yapılmış olsa da okuduklarımın tamamı aynı bir defter aslında. Çünkü bu günlükte cepheden cepheye savrulan bir kişide her kişinin serüveni okunurken da yazan aynı isimsiz kişi, aynı "O" özne.
Sayfa 73Kitabı okudu
Ophelia, Su ve Rüyalar
Suda boğulan Ophelia'ya gelince: Kaybın aynı anda hem öznesi hem nesnesi; yitiren ve yitirilenle ilgili imgelerin her an yer değiştirerek etrafında kümelendiği sabit imgedir o. Hem aynaya duyulan şiddetli ihtiyaç hem de kör aynanın, boş bakışın kendisi, Hem suya eğilen yüz, yitirdiğiyle ancak onun sularında birleşecek öksüz özne, hem de yitik sevgilinin kendisi: genç yaşta solup gitmiş, ölüler diyarından kurtarılmayı bekleyen beyaz entarili hayal. Her şeyi külrengi bir gök altında manasız bırakarak çekip gitmiş, geri getirilmek istenen ölü anne. Durgun suyun ama aynı zamanda küf ve rutubetin, beyaz hayalin ama aynı zamanda mazi denen hayaletin; kaza, intihar ve cinnetin ortak adı.
Sayfa 97 - MetisKitabı okudu
Suda boğulan Ophelia'ya gelince: Kaybın aynı anda hem öznesi hem nesnesi; yitiren ve yitirilenle ilgili imgelerin her an yer değiştirerek etrafında kümelendiği sabit imgedir o. Hem aynaya duyulan şiddetli ihtiyaç hem de kör aynanın, boş bakışın kendisi, Hem suya eğilen yüz, yitirdiğiyle ancak onun sularında birleşecek öksüz özne, hem de yitik sevgilinin kendisi: genç yaşta solup gitmiş, ölüler diyarından kurtarılmayı bekleyen beyaz entarili hayal. Her şeyi külrengi bir gök altında manasız bırakarak çekip gitmiş, geri getirilmek istenen ölü anne.
Durgun suyun ama aynı zamanda küf ve rutubetin, beyaz hayalin ama aynı zamanda mazi denen hayaletin; kaza, intihar ve cinnetin ortak adı.
Sayfa 99 - metis yayınları
Manasız Özne
"Hüzünler var dilime dolanmış...
Gün aşırı yalnızlıklarında yorgun düşmüş şiirler ayaklanmış çoktan.
Şehrin gölgeler düşmüş kaldırımlarında bir yangın yerine dönmüş hatıralar..
Kan uykusundan uyanmış keşkeler inlemekte,
Kızıl saçlı bir kadın gibi susan gün batımı çığlıklarında bin keder yüklü yine...
Ve aşk ne zaman taşsa yüreğimden ben
Yüklemi üçüncü tekil şahısken ben manasız bir özne...
Tozu dumana katsam,
kıyameti koparsam kaderin her satır başında,
idam edilmiş şiirlerde...
Nafile...
Kafesini elleriyle örmüş bir avcıyım ben...
ölüm misafir olup kapıma gelse
manasız bir cümle söylenmemiş...
Ruhuma çöreklenmiş hüznüme..."