Üsküdar ikindilerini çok severim. Kızılın iç kanaması artıp gökyüzünü erguvanın dip akıntıları kapladığında, akşamın kıyamı yaklaşmış demektir. Renklerin arasındaki muhayyel sınırlar, işgalci dakikaların karşılıklı taarruzuyla karşılıklı geçildiğinde segâh ezanlar okunmaya başlar. Bu dakikalarda mesela Çinili Camii’de iseniz ve abdestiniz varsa Sufi ve Sanat isimli kitabın söylediklerini çok farklı boyutlarda anlayabilirsiniz.
Mabedin içinde ve dışında sizinle bütünleşip, ruhunuzu sınırlı bir zaman zarfında bedeninizden ayırıp başka bir âleme intikal ettirebilir. Segâh ezanla başlayan titreşimler, mavinin derinleşen sessizliğinde çinilerden size aksetmeye devam eder. Kuşakta yazılı ayetlerin manası sizi secdeye davet ederken, vakitsiz bir boşlukta sehl-i mümteni bir hendeseye göre asılı duran harfler size, yer çekiminin olmadığı asude bir iklimin eşiğini sunar. Duvarları, kubbesi, minaresi, mihrabı, minberi, bir şiirin vezni ve kafiyesi gibi birbirini tamamlar.
“Sufi ve Sanat” isimli bu kitapta mimari, musiki, hat, şiir gibi konuların farklı açılardan ele alındığı makaleler ve konferans metinleri yer alıyor. Ben çok istifade ettim. İnanıyorum ki ilgi duyanlar da çok istifade edecektir. Çinili Camii’nin sadece çinili bir camii olmadığını, parçalarını bir bütün içerisinde değerlendirdiğimizde bambaşka bir şiirin matla beyiti olarak okunabileceği anlaşılacaktır.
22 Ocak 2017- Marmara İlahiyat – Üsküdar
