Seni sevince geceler daha az karanlık
Sabahlar daha çok mavi
Seni sevince her gün daha güzelsin
Şimdi ölesiye sevildiğinden habersiz
Kim bilir nerdesin
di’li geçmiş zamanda birçok resim,
Hep gülümsüyorsun
Aklının ortasında mavi bir yıldız varmış gibi
Ve o yıldız karanlık bir şubat akşamında
Durmadan soluyormuş gibi..
Yukarıda engin semalar,
Yedi katı mavi gökyüzü,
Simlere batmış gökler, o parıltılı çatı,
Bunlar hakikati ilan ediyor.
Usanmak bilmez güneş her gün,
Yaradan'ın kudretini gösteriyor,
Ve vuruyor her yere mührünü,
Kadir-i mutlak bir elin eserleri.
Yakında çökecek akşamın karanlığı,
Ay sürdürecek bu harika hikâyeyi,
Ve geceleyin dünyayı dinleyerek
Onun doğuş hikâyesini yineleyecek;
Tüm yıldızlar onun ateşiyle dönerken,
Ve sırası geldiğinde tüm gezegenler,
Müjdeler geldikçe hâkim kılınsın,
Yayılsın hakikat bir kutuptan diğerine.
Her şey vakarla korusa da sükûnetini,
Katetsin bu karanlık arz küresini,
Bulunmasa da ne tek bir ses ne bir seda,
Işıltılı gezegenlerin ortasında,
Şenlendirirken aklın kulağını hepsi,
Ve muazzam bir avaze salarken,
Işıldadıkça her dem terennüm ederler
İLAHİDİR BİZİ YARATAN O EL.
Sayfa 64 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu