mayda
@mayda_s
Sabitlenmiş gönderi
Hayır, din bu değildi, bu çirkin ve galiz Hacı Fettah Efendi'nin temsil ettiği şey değildi. Din, nurlar içinde nihayetsiz bir rahmetin, şefaatin tecellisiydi. Kundakta ümmeti için şefaat talep eden Peygamber'in, asi ümmetine melce olan büyük Muhammed'in dini idi.
Okur Takip Önerileri
Firar
Meğer ben ne kadar boş şeylere ağlamışım;
Kalbim hakikat diye bir ihtimale kapmış.
Ne manasız şeylere bel bağlamışım;
Meğer benim peşinde koştuklarım serapmış...
Sayfa 68 - YkyKitabı okudu
İşlerini yapmayı sürdürüyorlardı, yolculuklar ayarlıyorlardı ve düşünceleri vardı. Geleceği, yolculukları ve tartışmaları ortadan kaldıran bir vebayı nasıl düşüneceklerdi ki? Kendilerini özgür sanıyorlardı, oysa felaketler oldukça kimse asla özgür olmayacak.
Dil şuuru asla edebiyat demek değildir ki! Varsayalım öyle olsun, edebiyat yalnızca Türkçe öğretmenlerine mi lâzımdır? Bir mühendis niçin roman okuyamaz?Bir kasabın şiirden anlaması çok mu garip olur? Güzel deneme yazan marangozu ne zaman yetiştireceğiz?
"Hayat nedir?"
Her halde şimdi ;
"Bilmeyecek ne var;hayat..."
diye şaşıp kaldınız.Öyleyse bırakalım Cenap Şahabettin cevap versin:
-Hayat, hiç şüphe yok ki bir komedyadır;fakat içinde çoğumuz ağlarız.
Şeytan eskiden "İnsanların kalplerine bakar onları karartmaya çalışırdım!"dermiş.Şimdilerde "İnsanların kalplerine bakıyor ve onlardan içim kararıyor!" demiyordur inşallah.
Kalp...
İnsan benliğinin ve kimliğinin somut veya soyut, geçmiş veya gelecek her safhasında en önemli rolü oynayan aktördür. O ne bir organ ne bir enerji ne bir tanım. Yine de anbean, dakika be dakika insaniyetimizi harmanlayıp duran yüzlerce huy, sı- fat ve tecellinin sahibi... Sanki her şeyin merkezinde ve sanki kendine her şeyi yönetmek gibi de bir vazife bulmuş. Bildikleri insanın bildiği, hissettikleri insanın hissettiği.. Bedenin bütün organları insanın çevreyle ilişkisine yönelik çalışıp ona çevreyi hissettirirken kalpler kendi merkezine ve kendi çekirdeğine yönelmiş durumda. Odur bize kendimizi hissettiren ve odur hissettiğimiz. Odur bize hakikati gösteren ve odur hakikatimiz.
Düşünün bir kez, insandan kalbi çıkardığınızda geriye ne kalır?
Manevi acının yanında fiziki acının ne önemi var?
