Kahve Molası

Güleriz ağlanacak halimize!

Hayat, hiç şüphe yok ki bir komedyadır; fakat içinde çoğumuz ağlarız.

Şeriatta şu senindir, bu benim
Tarikatta hem senindir, hem benim
Hakikatte ne senindir, ne benim.

Gönül ne kahve ister ne kahvehane
Gönül sohbet ister kahve bahane

Tanrım! (Bakmasını bilince), dünya denen şu mektep ne güzel bir okuldur ki her bir yaprağında binlerce maarif dersi okunur.

İmam Ebu Hanife cok iyi kalpli bir insanmış. Herkes icin iyilik düşünür, kimsenin zarara uğramasını istemezmiş. Onu kıskananlardan birisi, bir gün itidaline hâkim olamayıp yüzüne şiddetli bir tokat atmış. İşte o büyük insanın karşılığı:
-Senin bana vurduğun tokatına bir tokatla mukabele edip sana bu hareketinin cezasını verebilirdim, fakat vermeyeceğim. Seni halifeye şikayet edebilirim, fakat etmeyeceğim. Bana yaptığın bu kötülüğü dile getirip Allah’a da şikayet edebilirim, fakat bunu da katiyyen yapmayacağım. Mahşer gününde senden intikam almasını bizzat Cenab-ı Hakk’tan dileyebilirim, fakat seni o dehşetli günde de şikayet etmeyeceğim. Kıyamet şu anda kopsa ve benim senden şikayetim işitilebilse, derhal sözümü değiştirir ve cennete sensiz girmek istemediğimi söylerim

Büyükler, şu dört güzel vasfa sahip kişilerle dostluğu tavsiye ederler:
1.Akıl: Hak’tan yana doğru yolu bulmak için akıllıyla dost olmak gerekir. Ahmak kimsenin arkadaşlığından hayır gelmez.
2.Güzel Ahlak: Dost olunacak kimsede güzel ahlâk şartını aramak gerekir. Çünkü kötü huylu olan bedbahttır.
3.Selâmet ve İnsâf: Hilekâr ve zalim tabiatlı kimselerden kimseye vefa gelmez, ama çok cefa gelir.
4.Islaha Rağbet: Dostta bulunması gereken bir haslet de günah işlese bile o fiilin günah olduğunu inkâr etmeden işlemek ve gönlü ıslaha istekli olmaktır