Zıtlıklarla İfade
Apollon "ışıldayan tanrı, ışık tanrısı"nın görsel temayülü
Müzik alemine hükmeden Dionysos'un görsel olmayan, "görüntüsel olmayan" temayülü
Apollon ışık ve bilgelik tanrısı olarak Batı felsefe ve düşünce geleneğine dair metafora uyan bir temsildir. Bunun altında yatan Apolloncu geleneğin tarihsel izdüşümü önemlidir.
Nietzsche ışıldayan tanrı Apollon'a yanılsama tanrısı olarak da bakmakta, bu nedenle Almancada hem ışık hem benzerlik ya da yanılsama anlamına gelen Schein sözünü kullanır.
Bu metinleri değerlendirirken, tarihi Apollon ve Batı düşünce tarihinin Antik Yunan'a uzanan köklerini bilerek Nietzsche okumanın faydaları çoktur.
Politik olarak "ışığın çocukları" veya sinema tarihinde (Yıldız Savaşları) karanlık ve aydınlık zıtlığı kullanılırken yapılan Apollon'a gönderme de bu sebeple önem taşır, çünkü ışık aynı zamanda yanılsama için önemli bir araçtır. Medyanın, sinemanın, gösteri sanatlarının politik alt metinleri kullanmada ne kadar güçlü olduğu, medya yalanlarının büyük savaşları başlatmada oynadığı rolden anlaşılabilir.
Aşırılığın Peygamberleri
Türlerin karışımı yasası dayatılıyor bize. Her şey cinseldir; her şey politiktir; her şey estetiktir ;hem de aynı zamanda. Her şey politik bir anlam kazandı,özellikle de 1968'den bu yana sadece gündelik yaşam değil : delilik, dil, medya ve hatta arzu bile politik bir anlam kazandı. Her şey özgürleşme ve kolektif kitlesel süreçler alanına girdiği ölçüde politikleşiyor. Aynı zamanda her şey cinsel hale geldi, her şey arzu nesnesidir. İktidar, bilgi, her şey fantasma ve bastırma terimleriyle yorumlanıyor, basmakalıp bir cinsellik her yere egemen durumda. Aynı zamanda her şey estetikleşiyor: Politik gösteri içinde, cinsellik, reklamcılık ve pornoda her tür etkinlik kültür olarak adlandırılan şeyin içinde estetik nitelik kazanıyor ; her şeyi istila eden medyatik ve reklamcı göstergeleşme tarzı;kültürün fotokopileştiği nokta. Her kategori mümkün olduğunca genelleşir ve böylece tüm özgüllüğünü yitirir ve tüm diğer kategoriler tarafından emilir. Her şey politik olduğunda artık hiçbir şey politik değildir ve politika sözcüğünün anlamı kalmaz.
Sayfa 15Kitabı okudu
Arka kapakta
Yalnızlık, yabancılaşma, şiddet, pornografi, tüketim ve şöhret açlığı..... Televizyon kanallarından boca edilen
sayısız yalanla kirlenmiş, hiçbir şeyin dolduramadığı
bir boşluk. GÖSTERİ PEYGAMBERİ, yeni bin binyılın başındaki modern dünyanın ürkütücü çılgınlığına ilişkin karanlık bir taşlama; medya, şöhret ve pop kültürüne yönelik sivri dilli bir aşağılama...
Sayfa 9999 - Ayrıntı yayınları
Yaşamını medyatik uygarlığın ötesinde, herkesten uzakta ve gizlice tamamlamış olan
Guy Debord
XX. yüzyılın ikinci yarısının en önemli şahsiyetlerinden ve kahinlerinden biridir.
Gösteriye katılmayı reddeden bir radikaldir!
AyrıntıKitabı okudu
Chuck Palahniuk - Gösteri Peygamberi (Kitap İncelemesi)
1999 yılında yayımlanan ABD'li yazar Chuck Palahniuk'in ikinci romanı Gösteri Peygamberi (Survivor) başta medya olmak üzere sistemsel eleştirinin çokça yapıldığı bir eserdir. Literatürde "transgressive fiction" (transgresyonel kurgu) olarak geçen, bizde de yeraltı edebiyatı adıyla isimlendirilen türün içinde yer alan postmodernist bir metindir Gösteri Peygamberi.
Ana karakter Tender Branson'ın Boeing 747-400 yolcu uçağının kokpitinde anlatmaya başladığı kendi hikayesi, pek çok olayı ve ironik eleştiriyi içinde barındırmaktadır. ABD'de yaşan Amish tarikatına benzeyen Tender'ın da içinde yer aldığı Creedish tarikatı, isimleri yalnızca Tender olan erkek çocuklarını ve Biddy olan kız çocuklarını barındırmaktadır. Bu tarikatın tıpkı 1978 yılında Guyana'nın Jonestown şehrinde siyanürle topluca intihar eden Halklar Tapınağı üyeleri gibi topluca intiharı ve kalan üyelerin de teker teker ölmesi metni postmodernistlerin sevdiği tarzda bir polisiye öyküye götürmektedir.
İkinci bölümde Tender Branson karakterinin medyanın yarattığı bir şöhrete dönüşmesi ve aslında istemediği pek çok şeyi yapmasına, katlanmasına tanık oluruz. Üçüncü bölümse Tender'ın buradan kaçışı ve yaşamını geri döndürülemez bir noktaya gidişini görmekteyiz.
Gösteri Peygamberi romanını detaylıca anlattığım videoyu izlemek için: youtu.be/IrtF9FA7v1c
Gösteri Peygamberi incelemesini okumak için:
#51418381
Zygmunt Bauman
"Okumanın yerini seyretmenin, kitapların yerini ekranların alması gibi ölümsüzlüğün yerini de kötü ün almıştır. "Görünürde olmak" birey olmanın yoludur; belki de biri olmanın tek yolu. "Herkes" der Debray, gizliden gizliye var olmadığından korkar; çünkü başkaları onun var olma hakkının farkına varmadığı sürece aslında o yoktur. İnsan başkaların ondan söz ettiği -onu yücelttiği, eleştirdiği, alaya aldığı, ona iftira ettiği, onun sözlerini yinelediği- sürece vardır. Başkalarını konuşturan ise medyadır. Medya modayı, son moda konuları, son moda senaryoları, yaratır ve oyuncuları bu senaryodaki satırlara uydurur. Oyuncu seçiminde önemli olan "doğruluk değeri" değil, "gösteri değeridir".Entelektüel artık fikirlerinin adil olup olmaması ile değil, müdahalelerinin yankısıyla yargılanıyor.''''Dünya, “aradığınız ne varsa, burada” mağazalarına döndü. Kültür ise o mağazanın sadece bir reyonu. Raflar sürekli yenilenen ürünlerle dolmak zorunda… Akışkan modern dünyanın bir “halkı” yok. Onun yerine baştan çıkarılacak “müşterileri” var."
Gösteri toplumu “bir imgeler toplamı değildir” diyor Guy Debord, “onun yerine insanlar arasında imgelerin aracılık ettiği bir toplumsal ilişkidir
Bu anlamda yaşadığımız dünya; görmenin, görünmenin ve göstermenin yani 3G'nin inşa ettiği kültürel örüntülerle bezenmektedir. Caddeler, sokaklar, billboardlar, reklam panoları, evler, vitrinler, gümüşlükler, televizyonlar, internet, sosyal medya uygulamaları, bedenler, kostümler, kıyafetler, moda ve daha birçok nesne, gösteri dünyasının teşhir pratiklerini sergilemektedir. Bu gösteri mekânlarında 'var olmak' için çabalamak, günümüz insanının adeta alışkanlıklarına dönüşmüştür.
