Hiç olmazsa unutmamak isterdim.
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
Az yanımda kal çocukluğum,
Temiz yürekli uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgilim...
-Doğduğum ev! Rahatlıyacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler.
Güneş, getir bir bayram sabahını.
Açılın açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar,
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak hatırlamak istiyorum
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp herşeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığın, nedendi güldüğün?
Ah nasıldı yaşamak?
Ziya Osman Saba
Sayfa 111Kitabı okudu
Hiç olmazsa unutmamak isterdim!
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
Az yanımda kal, çocukluğum,
Temiz yürekli, uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgim...
Doğduğum ev! Rahatlayacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
Güneş! Getir bir bayram sabahını.
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizilerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak, hatırlamak istiyorum.
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırak her şeyi nereye gidiyorum?
Neler geçti aklımdan nedendi ağladığın, neydi güldüğün?
Ah, nasıldı yaşamak?
Sayfa 111 - Ziya Osman SABAKitabı okudu
Bizim çocukların dalga geçtiği divan edebiyatını bile seviyorum. Fuzuli’yi, Süleyman Çelebi’yi, Karacaoğlan’ı, Tevfik Fikret’i filan hepsini seviyorum. Ama en çok, edebiyat dersi dönem ödevi olarak yaptığım Ziya Osman Saba’nın “Geçen Zaman” şiirini seviyorum. Bölük pörçük tutuyorum aklımda:
“…az yanımda kal çocukluğum… böyle uzaklaşmayın benden yaşadığım günler… açılın açılın tekrar, çocuk dizlerimdeki yaralar, hepiniz benimsiniz… bırakıp her şeyi nereye gidiyorum… neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm… Ah, nasıldı yaşamak?”
Sayfa 65Kitabı okudu
Hiç olmazsa unutmamak isterdim!
Eski geceler, sevdiklerimle dolu odalar...
Yalnız bırakmayın beni hatıralar!
Az yanımda kal, çocukluğum,
Temiz yürekli, uysal çocukluğum...
Ah, ümit dolu gençliğim,
İlk şiirim, ilk arkadaşım, ilk sevgilim...
-Doğduğum ev! Rahatlayacak içim, duysam
Bir tek kapının sesini.
Arıyorum aklımda bir ninni bestesini...
Böyle uzaklaşmayın benden, yaşadığım günler!
Güneş! Getir bir bayram sabahını.
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar.
Hepiniz benimsiniz:
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Yalnız hatırlamak,hatırlamak istiyorum.
Nerde kaldı sevgilim, seni ilk öptüğüm gün,
Rengine doymadığım o sema,
Ahengine kanmadığım ırmak.
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum?
Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığın, neydi güldüğün?
Ah nasıldı yaşamak?
Geçen Zaman
" ...Az yanımda kal çocukluğum.
Böyle uzaklaşmayın benden. Yaşadığım günler...
Açılın açılın tekrar,
çocuk dizlerimdeki yaralar, hepiniz benimsiniz...
Bırakıp her şeyi nereye gidiyorum? Neler geçmişti aklımdan, nedendi ağladığım, nedendi güldüğüm?
Ah, nasıldı yaşamak?"
Ziya Osman SabaKitabı okudu
Açılın, açılın tekrar
Çocuk dizlerimdeki yaralar
Hepiniz benimsiniz.
Mektebim, sınıflarım, oturduğum sıralar...
Z. Osman Saba
Sayfa 20Kitabı okudu
