YALNIZSAN EĞER
Hayatın devraldığı
sessiz bir özsudur acı
birikir yüreğinin kıvrımlarında
ve ağar gözlerine ağır ağır
Bulutlar yere inmiştir artık
ya da gurbettesindir
"Ben ne zaman yalnız kaldım, bilmiyorum
Ne tuhaf, vaktim olmazdı
yalnızlığı bunca bilirken
kendimi hiç yalnız sanmazdım
çevremde hep birileri vardı,
ben hep birilerinin yanındaydım
günler belirsiz bir gelecek için neredeyse kendiliğinden hazırlanırdı
aramızda habersiz gidip gelen gündelik armağanlarla
kendi kendini taşıyan bir
Ben ne zaman yalnız kaldım, bilmiyorum
Ne tuhaf, vaktim olmazdı
yalnızlığı bunca bilirken
kendimi hiç yalnız sanmazdım
çevremde hep birileri vardı,
ben hep birilerinin yanındaydım
günler belirsiz bir gelecek için neredeyse kendiliğinden hazırlanırdı
aramızda habersiz gidip gelen gündelik armağanlarla
kendi kendini taşıyan bir
Merhaba ey yalnızlık tuhaflığı
Sana bırakıyorum odayı
Çünkü kara bulutlar, her zaman
Arınmanın yeni ayetlerinin elçisidirler
Ve bir mumun şehit düşmesinde
Parlak bir vardır
O en son ve en uzun alev iyi biliyor onu
Inanalim
Inanalim soğuk mevsimin başlangıcına
Inanalim hayali bahçe harabelerine
Işsizliğin baş aşağı düşmüş oraklarina