Bu incelemede kurduğum cümleler sadece kendi fikirlerim veya başka kaynaklardan alıntıladıklarım değildir. Aşağıda yazanlar, kitabı okurken altını çizdiğim cümlelerin benim kafamda yeniden kurulup, özet mantığına çevrilmiş halidir. Yani, yazarın asıl anlatmaya çalıştığı veya özeti, bir bakıma kitabın bölümler halinde tahlili de diyebiliriz.
1.
"ruhumuz kendi doğasıyla uyumlu şeyler yaptığında, huzurlu ve mutludur. ama doğasına ters bazı davranışlara yöneldiğinde acı çeker."
- spinoza,
erich fromm dünyadaki yaşam darlığından, insandaki gönül darlığından, politik ve ekonomik vaziyetten, toplumsal akıbetten, ölçüsüz üretim ve tüketimin yıkıcılığından söz açıyor bu kez. modern insanın, kendinden çok uzağa giden bir yolculukta olduğundan bahsediyor ve kendimize göçün, yeniden inşaanın, yeniden insan olmanın alternatifini sunuyor.
gittikçe insanlığını yitiren bizlerin, suçu sisteme yükleyip sorumluluktan kurtulamayacağını söyler. “daha çok tüketimin, daha fazla teknolojik araç gereç kullanımının mutluluğu arttırmadığını, yalnızca can sıkıntısını uyuşturduğunu fark etmek yeterli değildir. tüm bu özelliklerin, kaçınılmaz olarak tüm bu semptomları üreten bir sistemin parçaları olduğunu fark etmek gerekir” (sf.57) der fromm. nihayetinde insan kalabilmek için sistemi değiştirmek zorunludur.
sistemi değiştirmek için sunulan yanlış/kof/temelsiz alternatiflerden söz eder ve yerine kendi alternatiflerini sunar. insanlığın derdiyle dertlenmiş, duyarlı, endişe içerisinde “bu gidiş nereye?” diyen kimselerin sorduğu “ben bu konuda ne yapabilirim?” “sistemi nasıl değiştirebiliriz?” “bugün ne yapabileceğim konusunda önerileriniz nedir?” gibi sorulara da bu kitapta cevap vermiş olur.
“insanın eleştirel ve analitik düşünceyi anlama yeteneği, insanoğlunun varlığını sürdürmesi hiçbir zaman bu günkü kadar gerekli olmamıştır.” der erich fromm. haklıdır da.
"ne kadar kendi oldu insan
o kadar başka."
- ismet özel,
