Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
M
M
@meyrtigin
Sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni sevse
961 okur puanı
Mart 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
415 syf.
10/10 puan verdi
Kitap, psikanalizin doğmaya çalıştığı yılları anlatıyor. Başından sonuna kadar düşündüren bir kitaptı. Kitabı okurken hayatımı sorguladığımı fark ettim. Yazar, hepimizin zaman zaman içine düştüğü bunalımı çok güzel anlatmış. Sayfayı çevirdikçe kendi hayatınız için de bir şeyleri çözmüş oluyorsunuz. Doktor Breuer ile Nietzsche arasında geçen konuşmalar sanki sizinle yapılıyor gibi.
Kitap baştan sonra bir terapi. Yazar, gerçekten de Nietzsche'nin ağzından yazar gibi yazmış. Kitabı okurken hiç takılıp kalmıyorsunuz. Her sayfa, her bölüm akıp gidiyor. O yıllarda -gerçek hayatta- Nietzsche ve Doktor Breuer hiç bir araya gelmemiş. Kitapta ise onların hasta-doktor ilişkisini görüyoruz. Kitap boyunca bir hasta da biz oluyoruz, onlarsa bizim doktorumuz. Yazılanları anladıkça kendi kendimizin doktoru olmaya başlıyoruz. Bu kitaptaki alıntılarım bir süre bana yol gösterecek gibi duruyor. Tekrar tekrar okumak isteyeceğim, okuması keyifli bir kitaptı. Daha iyisini okuyana kadar favori kitabım "Nietzsche Ağladığında" oldu. Psikolojiye biraz ilginiz varsa siz de zevkle okursunuz.
Bazı kişiler kitaptan memnun kalmadığını belirtmiş. Ben her kitabı okumanın bir zamanı olduğuna inanıyorum. Şu an okuduğumuz ve hoşlanmadığımız bir kitap bir süre sonra iliklerine kadar yaşatır anlatmak istediğini. Sakin bir kafayla ve kendinizi vererek okumanız gereken bir kitap. Sorgulamaları yaparken sessiz bir ortamda olmak daha iyi oluyor.
256 syf.
·
Puan vermedi
Ayrılık ne biliyor musun? Ne araya yolların girmesi, ne kapanan kapılar, ne yıldız kayması gecede, ne güz, ne ceplerde tren tarifesi, ne de turna katarı gökte... İnsanın içini dökmekten vazgeçmesi ayrılık. İpi kopmuş boncuklar gibi yollara döktüğü gözlerini, birer damla düş kırıklığı olarak toplaması içine. Ardında dünyalar ışıyan camlar dururken duvarlara dalıp dalıp gitmesi. Türküsünü söyleyecek kimsesi kalmamak ayrılık. Ödünç sesle konuşan bir kalabalık içinde kendi sesiyle silinmek. Birdenbire büyümesi, gülüşü artık yaprak kıpırdatmayan bir çocuğun. İnsanın yaşlandıkça kendi kuyusuna düşmesi. Bir kadının yatağına uzanan kül bağlamış bir gövde. Saçına rüzgâr, sesine ışık düşürememek kimsenin. Parmaklarını sözüne pınar edememek. Uzaklarda bir adamın üşümesi, bir kadın dağlara daldıkça. Işıklı vitrinlere bakmadan geçmek çarşılardan. Çiçekçilerden uzağa düşmesi insanın yolunun. Evlerle sokaklar arasında bir ayrım kalmaması. Ayrılık yağmurdan vazgeçiş, sudan üşüme; yalnızca gölge vermesi ağaçların. İyiliğin küfre dönmesi ayrılık. Güneşin bir ceza gibi doğması dünyaya. Başını alıp gitmek gibi bir geri dönüş. İki adımından birisi insanın. Sevincin kundakçısı, hüznün arması. Süreğen korkusu inceliğin. Ayrılık o küçük ölüm, usta dokunuşlarla bizi büyük ölüme hazırlayan.
(Sayfa 110)
392 syf.
·
Puan vermedi
"Utanmayı bir kenara bırakıp gerçeği itiraf ettiğim bugün bile hâlâ kendi hayatımı değil, başkalarının hayatını yaşıyorum. Fason hayat. Bir gece düşüncelere dalmış boğuşurken aklıma geldi bu laf; o gün bugündür böyle tanımlıyorum, sipariş üzerine yaşanmış, ısmarlama, düşük maliyetli, fason hayat. Doğum günümde sadece bunun hayal kırıklığını hissettim. Uzunca bir vakit kayıtsız kalmaya çalıştığım hatalarım için şimdi pişmanlık, hüzün ve keder duyuyorum. Her şeyin başka türlü olmasını arzu ederdim, olmadı. Artık kim olduğumu, kimin için yaşadığımı doğru dürüst düşünemiyorum bile."
Kaybolan, geçmişte yaşadığı kayıplar sonucu, bugün kendini kaybeden bir adamın kendini bulma çabasını anlatıyor. Tarık Tufan'ın bir söyleşisine katıldığım için kitabı yazarken nerelerde ne düşünmüş olabileceğini bulmaya çalışarak okumak keyif vericiydi.
Okur Takip Önerileri
531 syf.
·
Puan vermedi
Kitaba başlayalı tam 395 gün olmuş. Bu sayı bu kitaba ikinci kez başlamamın sayısı. İlk başlangıcımı hesaba katarsak iki sene sonunda bitirebildim. Ne kitaptı ama... Kitap hakkında o kadar olumlu yorum var ki, kitabın asla akmamasının sorununu kendimde görmeye başlamıştım. Ne zaman okumaya çalışsam ilerlemiyordu. Wattpad kitapları gibi aşırı uçuk şeyler yaşanması ise beni kitaptan daha da soğuttu. İyiliğiyle kötülüğüyle uçlarda ilerleyen bir kitap. Kitabın ilk bölümünü (244 sayfa) bir şekilde bitirdikten sonra bir miktar akmaya başladı. Bunlar haricinde, kitapta hayata dair pek çok gerçekçi cümle var. Aslında hepimizin kafasında dönüp dolaşan ama dönüp dolaştığını bile fark etmediğimiz bazı soruları tekrar sorgulatıyor bizlere. Bu sorgular için okunmaya değebilecek bir kitap.
284 syf.
·
Puan vermedi
Gözlerim gözlerinde dinlenirken eriyor,
Eriyor yaklaşırken dudağına dudağım.
Zerrelerim çözülmüş gibi sesler veriyor,
Ben sıcak bir denize inen buzdan bir dağım.
Yanında damla damla bittiğimi duyarım,
Yoklarım, yerinde mi yüzüm, alnım, saçlarım?
Bir göğüs geçirerek derim ki: "Yine varım,
Fakat bir rüya gibi şimdi kaybolacağım."
Bir gün, için içimde neyim varsa alacak,
Varlığım bir su olup kabından boşalacak,
Benden nişan olarak kucağında kalacak
Boş bir yığın: Elbisem, gömleğim, boyunbağım.
(Sayfa 169)
48 syf.
·
Puan vermedi
Durdu rüzgârda sallanması
Durdu damarlarımızda kan
Çektiler karanlığa varlığınızı
İttiler aydınlık aşktan
Sizi sevdiğiniz havalara götürdüm
Bir yanınızı buldum usulca dokundum
Eğilip söyledim ben size, söyledim
108 syf.
·
Puan vermedi
İçini bir mutluluk kapladı. Sebepsiz mutluluktur, asıl mutluluk.
Hiç gerekçe aramayacaksın. İçinden gelecek o. Sıcak bir güç olarak. Denizin deniz, fesleğenin fesleğen, sardunyaların sardunya kokması, enginde bir vapur düdüğü, dalgacıkların sahili okşaması, uzakta havlayan kalın sesli bir köpek.
(...)
Hayatın nabzı bunlarda.
Bunu duymak, doğa ile ortak olmak. Öyle ariz amik (etraflıca) bilincine vararak değil ha... Farkına bile varmadan.
Günü yaşamak, küçük harfli mutlulukların bir tespihi gibi. Fazlasını aramadan. Günü, düzayak hayatı, küçük harflerle yazılmış küçük, küçücük mutlulukları.
Ne güzel şey sağlıklı olmak. Günde iki defa dışarı çıkmak, yaz kış denize girmek, yararlı olmak...
112 syf.
·
Puan vermedi
Bilmem niye yalnız, niye perişan
Yürürüm zamanın karanlığına
(...)
Dehlizlere gömdüm umutlarımı
Kapalı kapılar ardında kaldım
Sessizlik ısırdı dudaklarımı
Büzüldüm, küçüldüm, korktum, bunaldım
(Sayfa 107)
128 syf.
·
Puan vermedi
Çok basit bir kitaptı. Okumasaydım hiçbir şey kaybetmezdim. Kitap fuarı olduğu zaman imza günü var diye almıştım. Tek artısı imzalı bir kitabım oldu. Ufak bir göz gezdirseydim sanırım almazdım. Bölümler başlarken şiirimsi yazılar vardı, onlar hoşuma gitti. Bunlar haricinde sonu hiç tahmin etmediğim bir şekilde bitti. Kitap boyunca düşündüğünüz şeylerin, kitabın sonunda çok farklı olduğunu anlıyorsunuz.
271 syf.
·
Puan vermedi
Sâmiha Ayverdi'nin diğer romanlarında olduğu gibi bu romanında da tasavvufî aşk işlenmiş. Yazarın kaleminden çıkan ilk kitabı. Kitabın bir kısmını başka bir yazar yazmış fakat ömrü yetmemiş ve Sâmiha Ayverdi'den devam ettirmesini istemişler. Kitap basılmamış, PDF şeklinde internette bulunuyor. Yazarın kitabı yayınlatmamasının sebebi ise
255 syf.
·
Puan vermedi
Sâmiha Ayverdi'nin birbirinin tekrarı olduğunu düşündüğüm bir romanı daha. Bu romanında da diğer romanlarında olduğu gibi tasavvufî aşkı işlemiş, işlemiş ama farklı bir roman okur gibi hissetmiyorsunuz. Yapılan meslekler ve karakter isimleri haricinde genel hatlarıyla hiçbir şey değişmiyor. Bu da bir süre sonra sıkıyor. Aynı zamanda Sâmiha Ayverdi'nin dili kullanışı çok güzel, romana çok güzel cümleler katmış. Kendinizi fazlasıyla bulduğunuz yerler oluyor fakat çok fazla eski kelime olduğu için akıcı bir şekilde ilerlemiyor. Tasavvufî aşka inanıyorsanız, bu yönde olumlu düşüncelere sahipseniz okurken oldukça keyif alacaksınız. Hatta belki bu yöndeki düşüncelerinize katkıda bulunacak.
Kitapta sık sık "Anlamak için sevmek lâzımdır." cümlesi geçiyor. Evet, anlamak için sevmek lazımdır fakat anlatmak için de sevgi lazımdır :)
81 syf.
·
Puan vermedi
Kitap bir otobiyografi mi yoksa kurmaca mı anlayamadım. Çok fazla devrik ve anlatım bozukluğu olan cümle vardı. Bay Muannit Sahtegi'nin notları gerçekten de aklından geçtiği gibi yazılmıştı, konuşurken nasılsa yazılan da öyleydi. Neredeyse hiçbir kitapta rastlamadığım gerçeklikte bölümler vardı. Yusuf Atılgan, Oğuz Atay gibi isimleri seviyorsanız bu kitabı da seversiniz.
222 syf.
·
Puan vermedi
Sâmiha Ayverdi'nin okuduğum ilk romanı ve son olmayacak. Elimde okumam gereken üç kitabı daha var. Tezim vasıtasıyla böyle güzel bir kalemle tanışmış oldum. Leylâ'dan Seniye'ye ve Seniye'den Leylâ'ya yazılan mektuplarla başlıyor roman. İnsanın iç dünyasını çok güzel gözler önüne seriyor. Gerçek Çelebi isimli bir adamın çerçevesini çizdiği bir hayat tarzı anlatılıyor. Kitabın ismi ise "Ölmeden önce ölmek" hikmetinden gelmekteymiş.
"Ölmeden yaşamak ise, can çekişmekten başka şey değil... işte ben de onun için öldüm; her zerresinden hayat taşan, her nefesi bin can satın alan bir Çelebi gibi, artık ben de yaşayan bir ölüyüm!"
(Sayfa 215)
264 syf.
·
Puan vermedi
Bizim kaba gördüğümüz "hıyar" kelimesi aslında daha yeniye kadar normal bir şekilde kullandığımız bir kelimeymiş. Salatalık kelimesi birden ortaya çıkmış ve hıyar kelimesi "hıyar gibi adam" ve bunun gibi deyimlerin çağrışımlarından dolayı bize kaba geldiği için hıyarı bırakıp salatalığa atlamışız meselâ. Hâlbuki hıyar gayet masum bir kelime. Onu kötü yapan, bir hıyar türü olan langa hıyarı. Langa hıyarı, 70-80 cm'ye kadar büyüyen bir hıyar türüymüş ve ne ticari değer taşırmış ne de cacık yapılırmış. Kısaca hiçbir işe yaramadıklarından dolayı kaba saba ve cıvık erkekler ile özdeşleştirilmiş ve böylelikle bize de kaba gelen bir kelime olmuş gitmiş. Buraya yazarken bile kulağa çok kaba geliyor. Langanız yüzünden isminize tü kaka gözüyle baktığımız için kusura bakmayın hıyarcıklar :)
Kitabı keyifle okumaya başladım fakat yazarın kendi yorumlarını katması gittikçe rahatsız edici olmaya başladı. Rahatsız edici ve aşağılayıcı kelimeler kullanması benim açımdan son derece rahatsızlık vericiydi. Kitabın ismi 'Sözcük Hikâyeleri' olabilir fakat bu bize yabancı ve eminim ki çoğu insanın da bilmediği kelimeleri açıklamasını gerektirmezdi. Onun dışında dilimizde kullandığımız ya da artık kullanmadığımız kelimelerin kökenini keyifle okudum. Herkesin anlayabileceği bir dille yazılmış. Etimolojiye ilginiz varsa zevkle okuyabilirsiniz.
208 syf.
·
Puan vermedi
Yemyeşil bir yalnızlığı
İçim dışım uzaklık
Kimseye anı olmadan geçtim.
Taşı bile severdim
Birisi tüy kadar dokunsaydı bana.
Sayfa 67
Şükrü Erbaş'ın şiirlerini seviyorum çünkü satırlarında kendimi bulabiliyorum. Hemen herkesin kendinden bir parça bulabileceğini düşündüğüm bir şair. Yüz yüze tanışma fırsatım olduğu için çok mutluyum. O zamanlar hiçbir şiirini okumamıştım ve sadece imza günü olduğu için almıştım. Kendimi bulduğum şiirlerden birinin o kitabın içinde olacağını bilemezdim. İyi ki almışım. Genelde birkaç satır etkiler bizi şiirlerde. O şiirin tamamı beni çok etkilemişti. Herkesin şans vermesi gerektiğine inandığım bir şair, hâlâ okumadıysanız sıradaki kitabınız neden Şükrü Erbaş olmasın? :)
