Allah'tan tek bedduam var sana...
Yüreğine ben düşeyim...
Sayfa 299Kitabı okuyor
-Harp divanına mı efendim? Yargıtay davayı bozdu mu?
- Yargıtaydan haberim yok!.. Sivile gideceksin.
- Sivil ne demek? . Gözlerindeki ürkekligin yerini birden sev i nç parıltısı aldı: Mahpushaneye mi? Sultanahmet'e . . . Ihsan Bey'in yanına ... "Müjde" desenize ...
Ebu İdris Havlanî’nin Muaz bin Cebel’e “Ben Allah rızası için seni seviyorum” demesi üzerine Muaz ona şu cevabı vermiştir:
“Müjde sana! Ben Allah’ın Resûlü’nden (a.s.m) şöyle dinlemiştim: ‘Kıyamet gününde yüzleri ayın on dördü gibi pırıl pırıl parlayan birtakım insanlar için arşın etrafında kürsüler konur. O günde halk hesap dehşeti içindedir. Herkes korku içindedir, onlar ise korkmazlar. Onlar Allah Teala’nın korkmayan ve üzülmeyen veli kullarıdır.’
Allah’ın Rasûlü’ne ‘Ey Allah’ın Resûlü! Bunlar kimlerdir?’ Diye sorulunca, şöyle cevap verdi: ‘Bunlar Allah için birbirini sevenlerdir.’
Hani durup dururken dinlediğim bir şarkı, seni de ağlatıyor mu?
Belki de mutluluk sadece hayal edilesi bir şeydi. Ben de sadece hayalini kuruyordum.
Kendimden geçerken uğradım sana...
Sayfa 298Kitabı okuyor
“Yok artık!” diye şaşırdığım herkes… “YOK, artık!”
Öğrendim ki iki şeyi asla terk edemezmişsin. Biri zihnindeki anıları, diğeri kalbindeki yaraları…
Ama… İnsanın aşamayacağı tek yol, hasret oluyormuş.
Adı Kader… Adını bilip de koymadım ama dua edip de koydum. Kaderim, en büyük yaşama sebebim oldu. Kader, benim kaderimi yaşamayacak Efe… O mutlu olacak, çok mutlu!
Geçmiyordu içimdeki patlak veren kasırga, geçmiyordu yüreğime vuran acı, dinmiyordu kendime olan nefretim.
Ben babama hasret kalmışım, baba sevgisine, sorgusuz sualsiz kollamasına ve gözetmesine.
Özgürlük için gökyüzümün sahibi olmak istedim… Bana pay olarak düşen, yüzümü yıkayan yağmur oldu.
Aslını gizleyemez insan, yüzüne taktığı maskelerle… Bilmez ama kendini kandırır, Allah’ı değil… İster istemez dilimin ucuna tutunuyor umutsuzluklarım…