İri bir ağaç kökünde oturan Müjgân'ın yüzü deniz tarafına dönük olduğu için o bunun farkında olmamıştı. Ben de görmezlikten gelerek bir yarım çevirme hareketiyle vücudumu aynı istikamete çevirdim. Fakat hiçbir şey görmediğim, işitmediğim hâlde onun bize doğru geldiğini seziyor, ensemde hafif bir ürperti hissediyordum. Müjgân: - Ne o, sen birdenbire sustun, dedi ve başını çevirinceon, on beş adım ileride Kâmran'ı gördü.