Sayılı günler tükenince dostum, ve coşkun ırmaklardan gebe kalan zamanlar bitince; tanımlanmaktan, formatlanmaktan, dayatılmaktan bıkkın direnmeler sona erince, hayattan bir renk, bir ışık, bir de ses götürmediler diye ağlarız ya dostum ölülere; aslında geride kalanlardır ölenler ibret almıyorlarsa.
Sen ölmekten değil, yaşayamamaktan kork dostum ve Azrail elma derse çık git hayattan, ardına hiç bakmadan.