Kendimi her zaman mutlu hissederim. Neden biliyor musunuz ? "Çünkü kimseden bir şey ummam. Beklentiler daima yaralar.
Bir kadın çocuktur aslında… Çocuk gibi davranmayı sever. Erkeğin kendisine bir çocuğa gösterdiği şefkati göstermesini ister.Bir çocuğu okşar gibi incitmekten korkarak sevmeli erkek kadını… Ama hiç bir kadın çocuk muamelesi görmek istemez. Söylediği şeyler çocukça da olsa dinlenilmesini, dikkate alınmasını ister.Yani bir kadının çocukluk yapmasına
“Autodidacte yanıma sokuluyor. Nerdeyse soluğunu
yüzümde duyacağım.
Bir sır veriyormuş̧ gibi: "Bu adamın önünde hiçbir
şey söyleyemem size," diyor. "Lütfetseydiniz... "
"Neyi?"
Kızarıyor. Kalçaları kadınca sallanıyor :
"Beyefendi, ah beyefendi! Peki açıkça söyleyim. Çarşamba günü̈ benimle birlikte öğle yemeğine gelmek lütfunda bulunur musunuz?"
"Sevinerek..."
Kendimi asmaya ne kadar isteğim varsa, onunla yemeğe gitmeyi de o kadar istiyorum.
"Beni mutlu kıldınız," diyor Autodidacte. Sonra hemen ekliyor: "İsterseniz, gelip sizi evden alayım." Birden ortadan kayboluyor. Düşünmek için zaman bırakırsa düşüncemi değiştireceğimden korkuyor herhalde.”
Sayfa 101Kitabı okudu
'Eğer televizyonu kaldıracak olursak,
Sonra nelerle oyalayacağız
Sevgili çocuklarımızı? Lütfen açıklayınız!' Yanıt
vereceğiz size bir soruyla,
'Eskiden ne yapıyordu insanlar çocuklarıyla?
Nasıl mutlu oluyorlardı günlerce
Bu canavar keşfedilmeden önce?'
Unuttunuz mu? Bilmiyor musunuz?
Çok hızlı ve yavaş söylüyoruz:
OKURLARDI... HER ZAMAN!
OKURLARDI... DURMADAN!
İnsan ne kadar okursa
Doyamaz o kadar kitaba!
İnsan hayatının yarısı
Hiç düşünmeden kitap okumaya ayrılmalı!
Mesela en mutlu anınızda, cenazenize kaç kişi gelir diye kabaca bir tahmin yapabiliyor musunuz? Korkunç bir bilinmeyenle karşı karşıyasınız ve her şeyi siz, hatta sadece siz biliyormuşsunuz gibi yapıyorsunuz. Her şeyin en iyisini sizin hak ettiğinizi düşünüyorsunuz. O zam da sizin hakkınız, o ev de, o tatil de, hatta o adam da. İki kuruş için yapamayacağınız bir şey yok gibi duruyor buradan bakınca...
Sayfa 127Kitabı okudu
Muzaffer İzgü (29 Ekim 1933 - 26 Ağustos 2017)
Telsizler hemen çalıştı:
“Konuk, ayı avlamak istiyormuş!”
Konuk ki ne konuk, en büyük devletin en büyüklerinden…
O büyük devletle öyle sıkı fıkıyız ki, kardeşten öte.
Ne buyurursa o büyük devlet,biz hemen yerine getiririz, bir dediklerini iki etmeyiz; babamız, ağabeyimiz gibi bir devlet işte.
Bu koskoca dost devletin, koskoca büyüğü, ayı
Biliyor musunuz, bir ağacın önünden geçeceksiniz ve mutlu olmayacaksınız, böyle bir şeyi anlayamam ben. bir insanla konuşacaksınız ve mutlu olmayacaksınız!? Ah anlatamıyorum... Her adımda ne güzelliklerle karşılaşıyoruz, yolunu yitirmiş bir insanın bile güzel bulacağı ne güzelliklerle! Bir çocuğa bakın, güneşin doğuşuna, büyüyen bir ota bakın... Ve size bakan, sizi seven gözlere bakın...
Sayfa 664 - İletişim Yayınları
"Mutsuz musunuz," dedi Bay Parker Pyne neşeli, bir o kadar da kayıtsız bir ses tonuyla. "Zaten mutlu insan o kadar az ki! Bilseniz şaşarsınız."
Sayfa 8
