Sağım ama iyi değilim:(
6 Şubat 2023, gece 4.17, şiddetli bir sarsıntıyla yataktan fırladım. İlk aklıma gelen çocuklardı. Odalarına gidip yataklarından onları nasıl alıp yere attım, üstlerine kapandım bilmiyorum. Bekledim, bekledim, bitsin diye bekledim. Ama boşuna beklemişim. Eşyalar hiç durmadan devrilmeye başlayınca bitti, dedim, buraya kadarmış her şey. 12 kat
Çok şey yaşadım bu yıl. Babamı kaybettim, kuzenim intihar etti. Umutlarımı, hayallerimi kaybettim. Azmimi, başarma isteğimi kaybettim. İnsanlara olan güveni, yüzümdeki tebessümü kaybettim. İçimdeki iyi niyeti kaybettim...
Ama!
Babamın vefatının ilk günü (ki babamın ölümü ölümümdür diye düşünürken) bana espri yapıp güldürmeye çalışan kardeşime tebessüm ettiğimde, mutlu olmanın ne yaşarsak yaşayalım yine mümkün olacağını fark ettim. Bu yüzümdeki ağız dolusu kahkaha o farkındalığın eseri. Ne olursa olsun gülün!. Ben gülmenin bulaşıcı olduğuna inanıyorum. Yüzünüzdeki tebessümü kaybetmemeniz dileğiyle..
Dershanenin son günü anısına çekilmiş bir fotoğraf.
Tahtada yazan da şu:
"Ben giderim adım kalır, dostlar beni hatırlasın."
Âşık Besra Hatice ŞATIROĞLU :D
