Ancak uyursa mutlu olacaktı. Bedensel yorgunluğuna karşın zihnine son derece çekici anılar üşüşüyordu.
Mutlu son dediğimiz nedir ki Osman? Anlatanlar, hikaye nin mutluluğa yakın bir yerinde anlatmayı bıraktıkları için birilerinin sonsuza dek pembe bulutlarda yaşadıklarını sanıyoruz.
Sayfa 99 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Oysa onları son kez yaşarken görüşüydü
Pavel mutlu çifti aklına kazıdı. Hazanın ışıl ışıl parlayan gözleri, Hazarın keyifli gülümsemesi ...
Onları özleyecekti.
Herkes günün yorgunluguyla yaşamında acele eder ve gelecek arzusuyla çabalar durur. Buna karşılık zamanını kendisi için kullanan insan her gününü son günüymüş gibi düzenler, yarına arzulamaz ve yarından korkmaz.
Sayfa 55Kitabı okuyor
Yaşamının geri kalan kısmını kendine ayırman ve iyi bir zihin yaratmaya sadece hiçbir işin yapılamayacağı bir dönemini adamak seni utandırmıyor mu? Son verilmesi gerektiği zaman geldiğinde yaşama başlamak için artık çok geçtir! Tüm planları ellinci ve altmışıncı yaşlara kadar ertelemek en az kişinin ulaştığı bir noktada yaşama bağlanmayı isteyerek ölümlülüğü unutmak ne büyük aptallık!
Sayfa 49Kitabı okuyor
Bir şeye veya birine adadığınız bir gün son gününüz olabilecekken yaşamınızı, tükenmez, dolu bir kaynaktan geliyormuş gibi harcıyorsunuz. Ölümlü olan her şeyden korkuyor, ölümlü olan her şeyi arzuluyorsunuz.
Sayfa 49Kitabı okuyor