Evli insanların bekarlardan veya boşananlardan daha mutlu olduğu doğrudur, ama evliliğin mutluluk getirdiği anlamına gelmez bu. Belki de mutluluk evliliği getiriyordur. Ya da daha doğrusu,serotonin,dopamin ve oksitosin bir evliliğin oluşmasını ve iyi gitmesini sağlıyordur. Neşeli bir biyokimya sistemiyle doğan insanlar genellikle mutlu ve hallerinden memnundurlar, dolayısıyla daha çekici partnerler olurlar ve evlenme ihtimalleri de daha yüksektir. Bu insanların evliliklerinin bitme ihtimali de daha düşüktür, çünkü depresif ve memnuniyetsiz bir eştense mutlu ve memnun bir eşle yaşamak çok daha kolaydır. Sonuç olarak, evli insanların ortalama bekarlardan daha mutlu olduğu doğrudur ama bekar ve biyokimyası gereği daha durgun olan vur genç kadın, sırf evlendiği için daha mutlu olmayabilir.
Sayfa 378Kitabı okudu
sanki hayatımda olup bitenleri karlı bir televizyon ekranından izliyorum. dünyadan öyle uzağım ki. bu bedene yabancı gibiyim. mutlu anılarımın hepsi zihnimden silinip gitmiş âdeta. gözlerimi kapattığımda mutluluk hissinin ne olduğunu bile hatırlayamıyorum. sabah uyanıp güne başladığımda yine yok olup gitmiyormuşum gibi yapmak zorunda kalacağımı düşündükçe göğsüm daralıyor. uzanıp gerçek bir şeylere dokunmak istiyorum. onları hissetmeyi, onların da bana dokunmasını istiyorum. yaşamak istiyorum. capcanlı hayatımı geri istiyorum.
Bence hiçbir şeyi yıkmamalı sadece insanların kafasındaki Tanrı hayalini yok etmeli; işe bundan başlamalı. Ah, anlayışı kıt körler, insanlık tüm olarak tanrısızlığı kabul ederse kendiliğinden yamyamlığa başvurmadan çözülür bu dava. Eski görüşler özellikle bütün eski ahlak kuralları yıkılacak, her şey yenilenecek. İnsanlar hayattan sadece bu dünyada alabilecekleri mutluluk ve zevkleri tatmak için birleşecekler. İnsan ruhu tanrısal vücuda ulaşmış bir gururla yücelecek. Kansal bir insan doğacak, iradesiyle bilimlerle doğayı her an alabildiğini alt eden insan bundan durmadan öyle yüce bir zevk alacak ki bu ona gökten beklediğini unutturacak. Hepsi sonradan dirilmesi olmayan ölümlüler olduklarını öğrenerek ölümü ağırbaşlı tanrısal bir soğukkanlılıkla kabullenecekler. Hayatın kısacık bir andan ibaret olduğunu anlayarak gururun doğurduğu sistemleri unutacak, hemcinslerini çıkar gözetmeden sevecekler. Aşk ancak ömrün kısa bir zamanını doyuracak, bu kısalık fark edilecek. Eskiden olduğu gibi ölüm ötesinde sonsuz sevgiye bel bağlamadan olanca güçle sevmek bilinecek... vesaire vesaire buna benzer şeyler. Enfes doğrusu.
Gölgen yok senin, ayak izlerin yok
Neden mi? acılar barınmamış ki sende
Mutluluk yok, mutsuzluk yok...
“Taş kalpli bir adam gördü ki bir aşık,
Gülüyor ölüm anında sevinç içinde,
Gören sordu: “Bu ölüm anında,
Nereden bu neşe ve mutluluk?”
Dedi: “Güzeller perdeyi kaldırırken
Böyle ölürler âşıklar onların önünde”
Kişi kimi zaman çok sevmenin getirdiği
yanlışlıklara da düşüyor. Sevdiği şeyi göğsüne fazlaca bastırırken örseliyor onu. Hoyratlaşıyor bir yerde aşk.
Acaba bu gerçekten aşkın kaçınılmaz bir gereği mi? Kimi zaman öyle belki.
Ama ben öyle olmamalı diyorum . İnsanî çizgiden sapmamalı. Aşkı İnsanî çizgide bütünlemeli. Mutluluk da, sanırsam , o zaman bütünleniyor.
O öpüp okşadığın yaprak düştüyse şimdi
Kim bilir hangi zaman gönlüme uğramıştır
Kollarına aldığın mutluluk servileri
Bana dokunduğunda sessizce ağlamıştır
Simyası bozulduysa dilimin, kelimeler
Bir volkandan geriye kalan ırmaklar gibi
Bilinmez ki nereden akmıştır yüreğime
Ey can! Doğru insan mutluluk, yanlış insan tecrübe bırakır. Hiçbir şey boşa yaşanmaz.
Sayfa 50Kitabı okudu
